Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αποσπάσματα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130447 Τραγούδια, 269376 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αποσπάσματα
 Από βιβλία που διαβάζω αυτές τις μέρες στο πατρικό μου... μαντέψε ποια...
 
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΒΙΒΛΙΑ

1. Άκουγε τον άνεμο στο Μεγάλο Δάσος. Γύρω απ' το σπίτι ο άνεμος έκλαιγε σαν να είχε χαθεί μες στο σκοτάδι και το κρύο. Ο άνεμος φαινόταν φοβισμένος...

2. Σκιερά δασάκια, ήταν σκορπισμένα στα λιβάδια κι ελάφια ήταν ξαπλωμένα στη σκια τους. Σήκωσαν το κεφάλι τους προς τα μπρος του αμαξιού και περίεργα μικρά ελαφάκια πετάχτηκαν όρθια για να δουν καλύτερα...

3. Πουθενά δε φαινόταν δρόμος, ούτε καν αδύνατα σημάδια από ρόδες ή το πέρασμα κανενός καβαλάρη. Αυτό το λιβάδι έμοιαζε σαν να μην το είχε δει ποτέ ανθρώπινο μάτι. Μόνο το άγριο, ψηλό χορτάρι σκέπαζε την ατέλειωτη έρημη γη κι ένας πλατύς ουρανός τη σκέπαζε. Μακριά, η άκρη του ήλιου ακουμπούσε στη γη. Ο ήλιος φάνταζε πελώριος κι αστραποβολούσε, όλος φως. Στο τέλος του ουρανού μια σειρά απαλή ροζ κι από πάνω μια κίτρινη κι ύστερα μια γαλάζια. Πάνω απ' τη γαλάζια γραμμή, ο ουρανός δεν είχε καθόλου χρώμα. Τριανταφυλλιά σύννεφα μαζεύονταν κι ο άνεμος σφύριζε θλιμμένα...

4. Όσην ώρα έτρωγαν, οι τριανταφυλλιές σκιες χάθηκαν σιγά σιγά. Τώρα, το μεγάλο λιβάδι ήταν σκοτεινό και ήσυχο. Μονάχα ο αγέρας, ακουγόταν ανάμεσα απ' το χορτάρι και τα μεγάλα, αστραφτερά άστρα κρέμονταν στον ουρανό...

5. Γύρω τους, το χορτάρι κυμάτιζε απαλά κι ο ήλιος, σιγά σιγά, σηκώθηκε. Μικροί κορυδαλλοί ξεπετάγονταν μέσ' απ' το γρασίδι και πετούσαν, κελαηδώντας χαρούμενα προς τον απέραντο, γαλάζιο ουρανό. Μικρά, κάτασπρα συννεφάκια ταξίδευαν πάνω απ' το κεφάλι τους...

6. Τα τελευταία χρώματα έσβησαν απ' τον ουρανό κι άρχισε να σκοτεινιάζει. Η ζέστη της φωτιάς ήταν ευχάριστη γιατί η νύχτα ερχόταν ψυχρή. Γκιώνηδες φώναζαν λυπητερά απ' το δάσος στο ποτάμι. Για λίγο ακούστηκε μια αστεία φωνή ενός πουλιού, και μετά βγήκαν τ' άστρα και τα πουλιά σωπάσανε. Γλυκά ακούστηκε το βιολί στην αστροφεγγιά.. Γλυκά, απαλά, το βιολί τραγούδησε: "Κανείς δε σε γνώρισε χωρίς να σ' αγαπήσει, αγαπημένη της καρδιάς μου...". Τα μεγάλα, λαμπερά άστρα κρέμονταν απ' τον ουρανό, τρεμοπαίζοντας, γεμάτα μουσική....



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ΑΝ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ
 
sofianaxos
16-04-2010 @ 03:19
::up.:: ::theos.:: ::up.::

ΜΠΡΑΒΟ ΕΙΡΗΝΗ
DimitrisPratsos
16-04-2010 @ 03:27
ολα παρα πολυ ωραια τα αποσπασματα σου
σε ευχαριστουμε που εμπλουτιζεις τις γνωσεις μας
::up.:: ::up.:: ::up.::
την καλημερα μου
oneiropola
16-04-2010 @ 03:41
::theos.:: ::theos.:: ::hug.::

ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!!
sofiagera
16-04-2010 @ 03:50
Τώρα, το μεγάλο λιβάδι ήταν σκοτεινό και ήσυχο ::angel.:: Ταξιδιάρικη ανάγνωση ::angel.:: ::hug.::
niotis@yahoo.gr
16-04-2010 @ 03:53
αστραφτερά άστρα κρέμονταν στον ουρανό...

καλο Σ/Κ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο