| |
Απ'τη ζωή μου τη μικρή
πάντα πολλά ζητούσα
στις απεργίες έτρεχα
μα στα φιλιά σιωπούσα
Κι έτσι εδώ κατάντησα
στο ξύλινο τραπέζι
να συζητώ την επανάσταση
ενώ η ζωή μου παίζει
Μα τη λατρεύω τη καλή
τη σάπια πλέον κόρη
που λέγεται πολιτική
και ζει μες τη φορμόλη
Κι έτσι τη μοίρα θ'ασπαστώ
τα χρόνια θα μεθύσω
δε θ'αντιδράσω πια ξανά
Αύριο θ'αυτοκτονήσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
