| |
Tα απογεύματα με βρίσκουν τα τραγούδια
οπως παράθυρο σε σπίτι ερειπωμένο
οπως παράθυρο στη θλίψη κρεμασμένο
που επιμένει να ναι ακομα ανοιχτό.
Φέρνουν μια βόλτα τα ερείπια κοιτουν
σε μιά καρέκλα αραχνιασμένη αράζουν
τσιγάρα στριβουν ,βαριά αναστεναζουν
κι υστερα φευγουν βαζοντας φωτια.
Κι όλος ο κοσμος στη φωτιά τους λαμπαδιαζει
είιναι η χαρά κι η λύπη διδυμα παιδιά
είναι οι χαρές μου με το θάνατο αγκαλιά
και με τη μέρα που σε λίγο σκοτεινιάζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
