| |
| | Μαρία Πολυδούρη 1902 – 1930 |  | | |
Μαρία Πολυδούρη 1902 – 1930
Σήμερα (ή μάλλον χθες, πια...) συμπληρώνονται 80 χρόνια από τον θάνατο της πιό συμβολικής και συγκινησιακής εθνικής ποιήτριας...
(Η βιογραφία από την Βικιπαίδεια) :
Ποιήτρια της νεορομαντικής σχολής από την Καλαμάτα. Γεννήθηκε την 1η Απριλίου του 1902 και ήταν κόρη του φιλόλογου Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής Μαρκάτου, μιας γυναίκας με πρώιμες φεμινιστικές ανησυχίες. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στην Καλαμάτα, αφού προηγουμένως είχε φοιτήσει σε σχολεία του Γυθείου και των Φιλιατρών.
Στα γράμματα εμφανίζεται σε ηλικία 14 ετών, με το πεζοτράγουδο «Ο πόνος της μάνας». Αναφέρεται στο θάνατο ενός ναυτικού, τον οποίον ξέβρασαν τα κύματα στις ακτές των Φιλιατρών και είναι επηρεασμένο από τα μανιάτικα μοιρολόγια που άκουγε στο Γύθειο. Σε ηλικία 16 ετών διορίζεται στη Νομαρχία Μεσσηνίας, κατόπιν διαγωνισμού και παράλληλα εκδηλώνει ζωηρό ενδιαφέρον για το γυναικείο ζήτημα. Το 1920 χάνει, σε διάστημα σαράντα ημερών, τον πατέρα και τη μητέρα της.
Το 1921 μετατίθεται στη Νομαρχία Αθηνών και παράλληλα εγγράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην υπηρεσία της θα γνωρίσει τον συνάδελφο και ομότεχνό της Κώστα Καρυωτάκη και μεταξύ τους θα αναπτυχθεί ένας σφοδρός έρωτας, που θα κρατήσει λίγο, αλλά θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή και το έργο της.
Συναντήθηκαν για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1922, όταν η Πολυδούρη ήταν 20 χρονών και ο Καρυωτάκης 26. Εκείνη είχε δημοσιεύσει κάποια πρωτόλεια ποιήματα, εκείνος είχε εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, τον «Πόνο των ανθρώπων και των πραμάτων» (1919) και τα «Νηπενθή» (1921), και είχε ήδη κατακτήσει την εκτίμηση ορισμένων κριτικών και ομοτέχνων του.
Το καλοκαίρι του 1922 ο Καρυωτάκης μαθαίνει ότι έχει προσβληθεί από σύφιλη, νόσημα τότε ανίατο και κοινωνικά στιγματισμένο. Το ανακοινώνει πρώτα στην αγαπημένη του και της ζητά να χωρίσουν. Εκείνη, του προτείνει να παντρευτούν χωρίς να κάνουν παιδιά, αλλά ο Καρυωτάκης είναι πολύ περήφανος για να δεχθεί τη θυσία της. Εκείνη πάλι αμφιβάλλει για την ειλικρίνειά του, νομίζει ότι η αρρώστια του είναι πρόφαση για να την απομακρύνει από κοντά του.
Στη διάρκεια του 1924 μπαίνει στη ζωή της ο δικηγόρος Αριστοτέλης Γεωργίου, άρτι αφιχθείς εκ Παρισίων. Είναι νεαρός, ωραίος και πλούσιος. Θα τον αρραβωνιαστεί στις αρχές του 1925, αν και στην καρδιά της σιγοκαίει ο έρωτάς της για τον Καρυωτάκη.
Παρά την αφοσίωση του αρραβωνιαστικού της, η Μαρία Πολυδούρη δείχνει να μην μπορεί να συγκεντρωθεί σοβαρά σε καμιά δραστηριότητα. Χάνει τη δουλειά της στο Δημόσιο από τις αλλεπάλληλες απουσίες της κι εγκαταλείπει τη Νομική. Φοιτά στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, προλαβαίνει μάλιστα να εμφανισθεί ως ηθοποιός σε μία παράσταση.
Το καλοκαίρι του 1926 διαλύει τον αρραβώνα της και φεύγει στο Παρίσι. Σπουδάζει ραπτική, αλλά δεν κατορθώνει να εργαστεί, επειδή προσβάλλεται από φυματίωση. Επιστρέφει στην Αθήνα και συνεχίζει τη νοσηλεία της στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου μαθαίνει για την αυτοκτονία του πρώην εραστή της Κώστα Καρυωτάκη. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Οι τρίλλιες που σβήνουν» και το 1929 τη δεύτερη, με τίτλο «Ηχώ στο Χάος». Η φυματίωση τελικά θα την καταβάλει και θα αφήσει την τελευταία της πνοή στην Κλινική Χριστομάνου τα ξημερώματα της 29ης Απριλίου 1930.
Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη λογοτεχνική γενιά του '20, που καλλιέργησε το αίσθημα του ανικανοποίητου και της παρακμής. Ο έρωτας και ο θάνατος είναι οι δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ποίησή της. Είναι μεστή από πηγαίο λυρισμό που ξεσπά σε βαθιά θλίψη και κάποτε σε σπαραγμό, με εμφανείς τις επιδράσεις από τον Καρυωτάκη και τα μανιάτικα μοιρολόγια. Οι συναισθηματικές και συγκινησιακές εξάρσεις της Πολυδούρη καλύπτουν κάποιες φορές τις τεχνικές αδυναμίες και της στιχουργικές ευκολίες της ποίησής της. Η Μαρία Πολυδούρη άφησε και δύο πεζά έργα: Το «Ημερολόγιο» της και μια ατιτλοφόρητη νουβέλα, με την οποία ανελέητα σαρκάζει το συντηρητισμό και την υποκρισία της εποχής της.
Τα «Άπαντα» της Μαρίας Πολυδούρη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Αστάρτη», σε επιμέλεια Τάκη Μενδράκου. Ο συγγραφέας και ποιητής Κωστής Γκιμοσούλης έγραψε μία μυθιστορηματική βιογραφία της Μαρίας Πολυδούρη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος» με τον τίτλο «Βρέχει Φως». Ποιήματά της έχουν μελοποιήσει έλληνες συνθέτες «κλασικοί», «έντεχνοι» και «ροκ». Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Μενέλαο Παλλάντιο, Κωστή Κριτσωτάκη, Νίκο Μαμαγκάκη, Γιάννη Σπανό, Νότη Μαυρουδή, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Μιχάλη Κουμπιό, Στέλιο Μποτωνάκη και το συγκρότημα «Πληνθέτες».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
CHRISTOS P
29-04-2010 @ 14:30 | Ευχαριστώ την Νεφέλη που μου το θύμησε, κι έτσι έλαβα την αφορμή να ξαναδώ τα κομμάτια της σύντομης ζωής της... | | daponte
29-04-2010 @ 14:32 | ::yes.::
http://www.youtube.com/watch?v=xSPmDIdgDAQ | | CHRISTOS P
29-04-2010 @ 14:35 |
Στίχοι: Μαρία Πολυδούρη
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες
σε περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι' αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάει
είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.
Γιατί, μόνο γιατί σε σεναν άρεσε
γι' αυτό έμειν' ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Μόνο γιατί σε σεναν άρεσε.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.
| | Μαρία Χ.
29-04-2010 @ 22:21 | Ω χαμηλώστε αυτό το φως
Στίχοι: Μαρία Πολυδούρη
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Πόπη Αστεριάδη
Ω χαμηλώστε αυτό το φως
στη νύχτα τι οφελάει;
Πέρασ' η μέρα, φτάνει πια
ποιος ξέρει ο ύπνος μου κρυφός
αν κάπου εδώ φυλάει
Πάρ'τε το φως είναι καιρός
να μείνω πια μονάχη
Φτάνει η απάτη μιας ζωής
κάθε προσπάθεια ένας εχθρός
για την στερνή μου μάχη
Ας παύσουν πλέον οι σπαραγμοί
ας μ'απομείνει κάτι
για να πλανέψω τη νυχτιά
να σκύψει κάπως πιο θερμή
στ' ανήσυχό μου μάτι
Πάρ'τε το φως είναι η στιγμή
την θέλω όλη δική μου
είναι η στιγμή να κοιμηθώ
πάρ'τε το φως με τυραννά
μ' αρνιέται την ψυχή μου
-----------------------------------------------------------
Καλημέρα !!! ::love.:: ::kiss.:: ::love.::
Μπράβο που τίμησες κι εσύ την μνήμη της μαζί με τη Νεφέλλη μας !..
Θα πρότεινα να το κάνεις κοινόχρηστο για να μπορεί καθένας να ανεβάζει αποσπάσματα από την βιογραφία της όπως και ποιήματά της... | | La Petite
29-04-2010 @ 23:19 | Πάρ'τε το φως είναι η στιγμή
την θέλω όλη δική μου
είναι η στιγμή να κοιμηθώ
πάρ'τε το φως με τυραννά
μ' αρνιέται την ψυχή μου
Είναι αυτό το φως που τυραννά όλους τους ανθρώπους του πνεύματος... Αιωνία η μνήμη... ::blush.:: ::blush.:: | | DimitrisPratsos
29-04-2010 @ 23:33 | Χρηστο καλημερα
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | peiraiotissa
30-04-2010 @ 02:03 | Μπράβο ρε Χρηστάκο....κορυφαία ποιήτρια που της αξίζουν χιλιάδες αφιερώματα!!!!!!!!! ::kiss.:: | | Ναταλία...
30-04-2010 @ 02:05 | http://www.vidoemo.com/yvideo.php?i=V3UzMjBKcWuRpaWFUSFE&iiiii-iiiiiiiii-iiiiiiii-1
Πολύ καλά έκανες να μαθένομε και κάτι καλό ::yes.:: ::theos.:: | | Ιχνηλάτης
30-04-2010 @ 08:21 | http://www.youtube.com/watch?v=rpOBhe47Ny8 | | Κακτίνα
30-04-2010 @ 10:11 | http://www.youtube.com/watch?v=Xg4jbFDoP4Q | | heardline
04-05-2010 @ 22:35 | ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΕ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ????? ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΦΑΤΣΑ ΣΟΥ ΚΑΘΟΛΟΥ. ΝΑ ΜΗ ΞΑΝΑΜΠΕΙΣ ΣΕ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΚΟ, ΜΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΟ, ΓΙΑΤΙ ΨΕΥΤΙΚΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ. ΝΑ ΠΙΝΕΙΣ ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΜΕΘΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΨΥΧΙΣΜΟ ΣΟΥ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΙΤΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΠΟΥ ΡΙΧΝΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ SITE ΓΥΝΑΙΚΕΣ. ΣΕ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΚΥΡΙΕ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ. ΚΑΝΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΛΩ ΕΓΩ, ΝΑ ΜΗ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ, ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ ΦΤΩΧΑΔΑΚΙ ΤΗΣ ΕΝΔΟΙΑΣ. ΜΕ ΜΕΝΑ ΔΕ ΕΧΕΙΣ ΛΟΓΟ ΕΙΣΑΙ ΜΗΔΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΗΛΙΚΟΝ. ΕΙΧΕΣ ΓΡΑΨΕΙ ΠΡΙΝ ΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΣΧΗΜΑ ΛΟΓΙΑ. ΓΥΝΑΙΚΟΥΛΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΦΟΥΣΤΑΝΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ. ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ, ΑΛΛΑ ΣΧΕΔΙΟ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΑΚΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΟΥ, ΠΡΙΝ ΣΤΗ ΧΩΣΟΥ (ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΚΥΡΙΕ ΕΞΥΠΝΕ). ΣΟΥ ΕΧΩ ΣΤΕΙΛΕΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΝΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕ ΒΛΕΠΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ, ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ????? ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΤΕ ΝΑ ΦΟΡΕΣΕΙΣ ΓΥΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΦΕΣΙ ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΧΕΙΣ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΟΥΚΛΟΣ, ΦΤΟΥ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣΧΑΘΕΙΣ ΠΟΥ ΛΕΜΕ. ΤΕΛΟΣ ΛΟΙΠΟΝ, ΕΙΣΑΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΣ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ. ΕΝΑ ΚΙΧ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΣΚΟΝΗ ΔΙΑΣΠΑΡΤΗ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, ΝΑ ΜΗ ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ, ΧΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ | | CHRISTOS P
06-05-2010 @ 03:55 | "Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα..." | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
