| |
Έκλαιγα σκυφτός για μια αγάπη που δεν άξιζε..
δεν άξιζε…
δεν άξιζα…
ποιος στα αλήθεια αξίζει?
γελάω στο αδιέξοδο της σκέψης
που δεν ξέρω τι σημαίνει,
μα θαρρώ μεγάλωσα και θα ‘πρεπε να ξέρω
η αξία είναι υποκειμενική,
ζει μέσα σε τρισάθλια σεντόνια
και πέπλα από καπνό αισθημάτων και έναν ωκεανό
ναυαγισμένων επιλογών
Νομίζω… νομίζεις….νομίζει…
και τελικά λέμε ότι ξέρουμε…
Αγάπη μου τρισάθλια
χάρηκα πολύ για όσο χρόνο
μοιράστηκες μαζί μου
την ομορφιά της θλίψης σου
στ' απόγειο της δόξας του φανταστικού σου εαυτού
χάρηκα πολύ
το τέλος του διαφημιστικού σου χρόνου
γιατί ακολουθεί η ζωή μου
και μια πληθώρα επιλογών
βαραίνει τη κραυγή μου
Σε ευχαριστώ για ό,τι και για όσα...
ξέρεις ή δε θα μάθεις ποτέ...
και όχι από μένα...
Πρέπει να συμπληρώσεις τα κενά...
δεν είχα κουράγιο να σου πω
ή αντίθετα
δεν ήθελες να ακούσεις...
Άτυχη εποχή για ιππότες και πριγκίπισσες
στην κοινωνία της πληροφορίας
μάθαμε τα πάντα για όσα δεν έχουν νόημα
ή μπορούν να μας επηρεάσουν και να δηλητηριάσουν
όσα παιδάκια χάθηκαν στο δάσος
λόγια γλυκά κι ανούσια με απώτερο σκοπό
τη σύγχυση, το φόβο
τα ισχυρότερα όπλα του αυτοκράτορα
Ποιον να πιστέψεις?
Πολλά τα παραμύθια, πολλοί και οι βασιλιάδες
Έπαιξαν, έχασαν, κέρδισαν
με τα ίδια τους τα όπλα
έφτασαν στην εξαθλίωση της περηφάνιας
και στην καταστροφή τους
Να με θυμάσαι σαν εχθρό
το μόνο που αντιστάθηκες
και σε έκανε να σηκώσεις το ανάστημα σου
Να με τιμάς, όπως ήθελες ή θέλεις,
Όπως θαρρείς πως μου αξίζει…
στο μεγαλείο της υποκειμενικότητας…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
