| |
Μουντό φεγγάρι, θάλασσα κι΄ένα τραπέζι έξω
έστησε η φύση σκηνικό παράσταση να δώσεις
όμοια μ'αυτές που μ'έκαναν για πάντα να ζηλέψω
τη λύπη που σε κύκλωσε κιέπρεπε να πληρώσεις
Σα μαθητούδι κρύβομαι και εύχομαι ν'αντέξω
να σε θωρώ ν'αναπολείς της ευτυχίας τις δόσεις
που όταν σε είδα να τις ζεις έπρεπε να διαλέξω
τον κόσμο μου αν με τη χαρά ή τη θλίψη θα λυτρώσεις
Φώτισε η κάφτρα κιέγινε φάρος για να προσέξω
απόκρυμνα ακρωτήρια χιλιοκαμμένης γης,
γη που ποτέ δεν τόλμησα σ' αυτή να ταξιδέψω
στα άγια της τα χώματα φτωχός προσκυνητής
Καθώς σου λούζει τη μορφή το μαύρο και το γκρίζο
κάποια σου γνώριμη σκηνή μέσα σου ανακαλείς,
χαμόγελο ξεχύνεται και ο γραφικός ελπίζω
πως σημαδεύει την αρχή μίας ακόμη αυγής.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
