| |
Όλα είν' αλλιώτικα αν τα δεις απο ψηλά,
σαν να 'ναι όνειρα που έγιναν αληθηνά.
Πως λίγο ακόμα και θ' αγγίξω ουρανό,
τα σύννεφα θυμίζουνε βαμβάκι ολόλευκο.
Και μιάζει ο κόσμος με παιχνίδι παιδικό,
χάρτινα δέντρα σ' ένα δρόμο πλαστηκό.
Το χέρι απλώνω και τον κόσμο όλο κρατώ
και σαν παιδί τώρα θα παίξω τον θεό.
Τα αμαξάκια που κυνούντε αρμονικά,
με το ένα χέρι τα οδηγώ στο πουθενά.
Και σαν κουκλόσπιτα τα σπίτια στη σειρά
με ανθρωπάκια που κοινούντε κουρδιστά.
Μέσα σε θάλασσες βουτώ και κολυμπώ,
θέλουν να μιάσουν στο γαλάζιο ουρανό.
Σ' ένα νησάκι πιάνομαι για να ξεκουραστώ,
είμαι μεγάλος τώρα πια και δεν χωρώ.
Και μιάζει ο κόσμος με παιχνίδι ζωντανό
κι όνειρα κάνω πως μπορώ και τον κρατώ.
Πως μ' ένα ζουμ μπορώ τα πάντα εγώ να δω
και μ' ένα κλίκ όπου εγώ θέλω τα οδηγώ.
Πάνω απ' τον κόσμο μες τα σύννεφα πετώ
και όλα αυτά να τα σκεφτώ μόνο μπορώ.
Σ' ένα παράθυρο απο ψηλά κοιτώ
και μαγεμένος, τον κόσμο όλο λαχταρώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
