| |
πρωτοφανέρωμα του ήλιου απάνω από τ’ αμπέλια
και τη διαφάνεια των πράσινων φύλλων.
Ξάφνιασμα των ματιών στο συναπάντημα
φωτός που δε σκουριάζει.
Νιώθω απάνω στους ώμους μου την αλαφράδα της νιότης.
Στις κνήμες , στους μηρούς, στους αστραγάλους
τη δύναμη το χάος να λακτίζω.
Στα μπράτσα μου την έπαρση της εφηβείας που με ωθεί
να επιχειρώ και κάποτε ν’ αγγίζω το ακατόρθωτο…
Φωτοχυσία της σελήνης στην ταραχώδη θάλασσα
Και στη διαύγεια των νυχτερινών νερών.
Έκπληξη των ματιών στο συναπάντημα
φωτός που δε σκουριάζει.
Τώρα, μπορώ να αισθάνομαι πιο θαρραλέος από ποτέ,
πιο κραταιός.
Τόσο που δε φοβάμαι πια να παραβγώ και με τη μοίρα
και με τον ίδιο μου το θάνατο ακόμη.
Με την ελπίδα να στεφτώ τον κότινο,
εκείνον που χαρίζει η ζωή σ’ εκείνους που έντιμα αγωνίζονται
κι ηττώνται,
μα δίχως να μεμψιμοιρούν…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
