| |
| | Ένας Μεγάλος Έλληνας |  | | | ή πιο σωστά ένας Μεγάλος Άνθρωπος γεννήθηκε σα σήμερα. Μπορεί στη σχετική ψηφοφορία του ΣΚΑΙ να ήρθε δεύτερος αλλά στη δική μου συνείδηση είναι πρώτος. Πιστεύω και στη συνείδηση εκατομμυρίων γυναικών σε όλο τον κόσμο. | | |
Ο [B]Γεώργιος Παπανικολάου [/B]γεννήθηκε στις [B]13 Μαΐου 1883 [/B]στην Κύμη Ευβοίας. Ήταν το τρίτο παιδί του [B][I]Νικόλαου Παπανικολάου [/I][/B]και της [B][I]Μαρίας Κριτσούτα[/I][/B]. Και οι δυο γονείς του ήταν ιδιαίτεροι άνθρωποι. Ο πατέρας του, ιατρός που είχε σπουδάσει και φιλοσοφία, διατέλεσε βουλευτής και δήμαρχος Κύμης, ενώ υπήρξε και φίλος του Χαρίλαου Τρικούπη. Στήριξε γενναιόδωρα τον γιο του στις ανορθόδοξες επιλογές της νιότης του. Η μητέρα του χαρακτηριζόταν από μια έμφυτη καλοσύνη και ασυνήθιστη για την εποχή πνευματική καλλιέργεια,ενώ τη διέκρινε και μια ανθρώπινη ζεστασιά που την έκανε αξιαγάπητη στην Κύμη.
Η παιδική ηλικία του Παπανικολάου υπήρξε ευτυχισμένη. Το οικογενειακό περιβάλλον ήταν
ειρηνικό, οι σχέσεις με τους γονείς καιτα αδέρφια θερμές, χωρίς να είναι ασφυκτικές. Σε μεγάλη ηλικία γράφει: [I]«Είναι διαρκής η ανάμνησις της παιδικής και νεανικής μου ζωής μέσα στο ζεστό
πατρικό μας σπίτι». [/I]Στο πλαίσιο αυτό φάνηκαν από νωρίς τα ιδιαίτερα πνευματικά του χαρίσματα.
Οι γονείς του, διαπιστώνοντας τα εξαιρετικά του προσόντα, τον έστειλαν σε ηλικία 11 ετών
στην Αθήνα για να φοιτήσει στο γυμνάσιο και στη συνέχειαστο πανεπιστήμιο.
Το 1898, σε ηλικία 15 ετών, εισήλθε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στα χρόνια των σπουδών διαμορφώθηκε προοδευτικά η ιδιαίτερη προσωπικότητά του. Δεν περιορίστηκε στην ιατρική. Είχε βαθύ ενδιαφέρον για την ευρύτερη επιστήμη, τη φιλοσοφία, τις τέχνες, την πολιτική, την ευρωπαϊκή διανόηση γενικότερα, αλλά και την ελληνική γλώσσα ειδικότερα , ενώ διέθετε και μιαν αγάπη για τη φύση, που μαρτυρούσε καρδιά γνήσιου τέκνου του Ρομαντισμού. Το μεγάλο πάθοςτου όμως σε αυτή τη νεανική ηλικία, που τον ακολούθησε και σε όλη τη ζωή του, ήταν η μουσική. Μελέτησε βιολί για 8 χρόνια, και καθ’όλη τη διάρκεια του βίου του άκουγε με πάθος κλασική μουσική, ιδιαίτερα δε μουσική δωμα-
τίου, κάτι που φανερώνει βαθύτερη γνώση και κατανόηση του κόσμου της μουσικής. Την περίοδο αυτή γράφει στον πατέρα του: [I]«Το βιολί μου άνοιξε έναν κόσμο που ούτε τον φανταζόμουν πρωτύτερα. Αυτό μου διόρθωσε την ψυχή μου, μου έδωσε τη δύναμη να υποφέρω την απελπιστική απομόνωση και μου ανασήκωσε κάποια ιδανικά».[/I]
Το 1904, μόλις σε ηλικία 21 ετών, έλαβε το πτυχίο ιατρικής με άριστα. Στη συνέχεια εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις υπηρετώντας ως ανθυπίατρος για 2 χρόνια. Την περίοδο αυτή τον βασάνιζαν έντονες υπαρξιακές ανησυχίες. Προσπαθούσε συνειδητά να βρει τον δρόμο του. Διαισθανόταν ότι η πιο προφανής λύση,να επιστρέψει στην Κύμη και να εξασκήσει το ιατρικό επάγγελμα ή να γίνει στρατιωτικός ιατρός, θα ήταν γι’ αυτόν μια προσωπική ήττα.
Γράφει: [I]«Επάγγελμα να εξασκήσω μου είναι αδύνατον, προτιμάω να σκοτωθώ… δεν μπορώ παρά να επιδοθώ στη φιλοσοφία», [/I]και αλλού: [I]«Δε θέλω να γίνω στρατιωτικός ιατρός. Όχι! Θέλω να μείνω ελεύθερος»[/I]. Βαθύτερή του ανάγκη ήταν να εντρυφήσει ουσιαστικότερα στη φιλοσοφία και την επιστήμη, μετοικώντας στη δυτική Ευρώπη. Ο πατέρας του έδειξε
κατανόηση και τον βοήθησε να μεταβεί στη Γερμανία.
Το 1907 πήγε στη Γερμανία, όπου παρακολούθησε μαθήματα βιολογίας στο πανεπιστήμια της Ιένας (με τον καθηγητή [I][B]Haeckel[/B])[/I] και του Φράιμπουργκ (με τον καθηγητή [I][B]Weisman[/B])[/I]. Στη συνέχεια γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα του καθηγητή [I][B]Richard Ertwich[/B][/I], στο εργαστήριο του οποίου άρχισε την πρώτη βιολογική του έρευνα «επί του καθορισμού του φύλου εις τα οστρακόδερμα της οικογενείας των δαφνιδών». Υπήρξε επιπλέον ένθερμος δημοτικιστής, διαπνεόμενος από ριζοσπαστικές ιδέες και έντονο κοινωνικό προβληματισμό, αρθρογράφησε στο προοδευτικό περιοδικό Νουμάς, έστρεψε τα ενδιαφέροντά του τόσο στη βιολογική έρευνα όσο και στη φιλοσοφία και δημιούργησε στενές φιλικές σχέσεις με τους πρωτοπόρους δημοτικιστές [I][B]Σκληρό, Γληνό, Τριανταφυλλίδη και Δελμούζο.[/B][/I] )Αφού αναγορεύτηκε διδάκτορας των φυσικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, επέστρεψε το 1910 στην Αθήνα όπου και νυμφεύθηκε την [B][I]Ανδρομάχη Μαυρογένη[/I][/B]. Στη συνέχεια πήγε στη Γαλλία, όπου εργάστηκε ως βιολόγος στο ωκεανογραφικό Ινστιτούτο του Μονακό, συμμετέχοντας και σε ωκεανογραφική εξερεύνηση του πρίγκιπα του Μονακό το 1911. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, υπηρέτησε ως ανθυπίατρος στους Βαλκανικούς πολέμους. Εκεί είχε την ευκαιρία να γνωρίσει ελληνοαμερικανούς στρατιώτες, οι οποίοι και τον παρακίνησαν να επισκεφθεί την Αμερική, την χώρα που αργότερα έγινε η δεύτερη πατρίδα του.
Εδώ ο φτωχός άγνωστος μετανάστης εξελίσσεται ραγδαίως σε ηρωική μορφή από υπάλληλος σε κατάστημα και δημοσιογράφος σε ελληνική εφημερίδα στην αρχή, με δυσκολία κέρδισε μια θέση στο Εργαστήριο Ανατομικής του Πανεπιστημίου Columbia και αργότερα μια άλλη θέση στο Cornell της Ν. Υόρκης. Εργάζεται νυχθημερόν βάζοντας σε ενέργεια όλες τις απεριόριστες ικανότητές του. Αρχίζει να αγωνίζεται με μόνο συμπαραστάτη την αφοσιωμένη συζυγό του Μάχη, για μια παγκόσμια υπόθεση που του απαιτεί να μείνει τελείως απερίσπαστος:
Μετά από μακρές έρευνες επί της εκφυλιστικής κληρονομικής επίδρασης του οινοπνεύματος σε ινδικά χοιρίδια ο Παπανικολάου στράφηκε σε προβλήματα αναπαραγωγής σχετιζόμενα με τη λειτουργία των γεννητικών οργάνων, τον καθορισμό του φύλου, τη λειτουργία των ενδοκρινών αδένων, καθώς και των φυλετικών ορμονών.
Το 1923 εφάρμοσε τη μέθοδό του σε γυναίκες προς μελέτη των φυσιολογικών γεννητικών λειτουργιών και στη συνέχεια για τη διάγνωση του καρκίνου της μήτρας. Η μέθοδος αυτή, γνωστή διεθνώς ως [B]μέθοδος Παπανικολάου (Pap test) [/B][B]***[/B]εφαρμόζεται σήμερα σε όλο τον κόσμο για την έγκαιρη διάγνωση των νεοπλασιών, ιδιαίτερα του [I][B]καρκίνου του τραχήλου της μήτρας[/B][/I]. Η πρώτη του ανακοίνωση επί της χρησιμοποίησης της κυτταρολογικής μεθόδου προς διάγνωση του καρκίνου της μήτρας το 1928 έγινε δεκτή με πολύ σκεπτικισμό καθόσον η κρατούσα τότε γνώμη για τέτοιου είδους έρευνα και εφαρμογή επί αποφολιδουμέ- νων κυττάρων ήταν πρακτικά αδύνατη. Τέτοια διάγνωση θεωρούνταν δυνατή, μέχρι την εποχή εκείνη, μόνο με την τομή του πάσχοντος οργάνου.
Οι έρευνες το Παπανικολάου επεκτάθηκαν στη συνέχεια στις κυτταρολογικές αλλοιώσεις στο καρκίνο του αυχένα της μήτρας και του ενδομητρίου των οποίων τα πορίσματα δημοσίευσε το 1943 από κοινού μετά του καθηγητή γυναικολογίας Έρμπερτ Τράουστ σε ειδική μονογραφία υπό τον τίτλο [I]«Διάγνωσις του καρκίνου της μήτρας μέσω των κολπικών επιχρισμάτων» (Diagnosis of Uterine Cancer by the Vaginal Smear). [/I]Η δημοσίευση της εργασίας αυτής ήταν επόμενο να κεντρίσει το παγκόσμιο ιατρικό ενδιαφέρον και να προκαλέσει την άμεση δοκιμαστική χρησιμοποίηση της μεθόδου σε διάφορα νοσοκομεία. Το 1944 έγινε η πρώτη εφαρμογή επί του ουροποιητικού συστήματος και στη συνέχεια επί του πεπτικού και άλλων συστημάτων του οργανισμού.
Ο Παπανικολάου με τις εργασίες του αυτές θεωρείται ότι έγινε θεμελιωτής ενός νέου επιστημονικού κλάδου της [I]«αποφολιδωτικής κυτταρολογίας», [/I]που βασίζεται στη μελέτη των αποφολιδούμενων κυττάρων του οργανισμού στις διάφορες κοιλότητες του σώματος. Η εφαρμογή της μεθόδου, που χρησιμοποίησε στις έρευνές του, και η οποία προς τιμή του ονομάστηκε «[I][B]Μέθοδος Παπανικολάου[/B][/I]», άνοιξε νέους ευρείς ορίζοντες στη γενετήσια φυσιολογία και ενδοκρινολογία, όπως και στη μελέτη και διάγνωση του καρκίνου.
Οι επιστημονικές εργασίες του Παπανικολάου που δημοσιεύθηκαν υπερβαίνουν τις 100, μεταξύ των οποίων τρεις ειδικές μονογραφίες.
Ο Παπανικολάου τιμήθηκε με πλήθος διακρίσεων και επιστημονικών βραβείων, μεταξύ των οποίων σημαντικότερες είναι: το μετάλλιο τιμής της Αμερικανικής Εταιρείας Καρκινολογίας, το 1952 και το βραβείο Λάσκαρ (Lasker Award), η μεγαλύτερη επιστημονική διάκριση των Ηνωμένων Πολιτειών. Υπήρξε επίσης μέλος της Ιατρικής Ακαδημίας Νέας Υόρκης, μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Κυτταρολογικής Εταιρείας Νέας Υόρκης, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών και άλλων ξένων πανεπιστημίων και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1960 η Ακαδημία Αθηνών, μαζί με άλλα επιστημονικά Αμερικανικά ιδρύματα, υπέβαλε γι’ αυτόν υποψηφιότητα για το βραβείο [I][B]Νόμπελ ιατρικής.[/B][/I] Τελικά όμως δεν του απονεμήθηκε με την αιτιολογία ότι ο Παπανικολάου υπήρξε επινοητής της μεθόδου και όχι εφευρέτης φαρμάκου. Στα τελευταία χρόνια πριν από τον θάνατό του ανέλαβε την οργάνωση και τη διεύθυνση του Ινστιτούτου Ερευνών «Παπανικολάου», που ιδρύθηκε προς τιμή του στο Μαϊάμι της Φλόριντα. Στενός συνεργάτης στις επιστημονικές του δραστηριότητες υπήρξε η γυναίκα του Μάχη Μαυρογένη, η οποία προσπάθησε να συνεχίσει το έργο του, μετά τον θάνατό του. Ο Γ. Παπανικολάου πέθανε στις [B]19 Φεβρουαρίου 1962 [/B]στο Μαϊάμι.
#Στη μνήμη του διάσημου Έλληνα ιατρού κυκλοφόρησαν γραμματόσημα στην Ελλάδα (1973) και στις ΗΠΑ (1977).
# Το 1995 είχε τυπώθεί απ' την τράπεζα της Ελλάδος χαρτονόμισμα αξίας 10.000 δραχμών, στο οποίο απεικονίζόταν ο Γεώργιος Παπανικολάου.
# Το όνομά του φέρουν το Νοσοκομείο της Κύμης και ένα από τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης.
- Η ανιψιά του [B]Μαρία Κόκκορη [/B]στο βιβλίο της για τον [B]Γ. Ν. Παπανικολάου [/B]γράφει:
"[I]Αργότερα όταν τα ευεργετικά αποτελέσματα της μεθόδου του για τη διάγνωση του καρκίνου ήταν μια επιστημονική πραγματικότητα, ο Παπανικολάου έλεγε ότι από τις γυναίκες που βοήθησε ν’ αποκτήσουν παιδί είχε δεχτεί εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης πιο θερμές, παρά από πολλές που γλίτωσαν από τη φοβερή αρρώστια.
Με την εξάπλωση της μεθόδου Παπανικολάου πλήθαιναν οι περιπτώσεις με ειδικό ενδιαφέρον που εδραίωναν το κύρος της. Μια, ανάμεσα σ’ αυτές, κίνησε ιδιαίτερα την προσοχή στο ετήσιο Συνέδριο της Ιατρικής Εταιρείας της Νέας Υόρκης. Επρόκειτο για μια γυναίκα εξήντα ενός ετών που από την κυτταρολογική εξέταση είχε θεωρηθεί ύποπτη για καρκίνο ενώ επανειλημμένες βιοψίες έδειχναν καλοήθη όγκο. Μετά την αφαίρεση της μήτρας πίσω από τον καλοήθη όγκο βρέθηκε το καρκίνωμα, που η βιοψία δεν είχε επισημάνει. Η περίπτωση ήταν συναρπαστική.
Εκτός από τον καρκίνο των γυναικείων οργάνων η μέθοδος επεκτεινόταν και σε άλλα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Άλλο χαρακτηριστικό περιστατικό. Μετά από κυτταρολογική εξέταση με θετική διάγνωση υποδείχτηκε αφαίρεση του νεφρού. Ο χειρουργός τηλεφώνησε: “Δυστυχώς στερήσαμε τον ασθενή από ένα υγιές νεφρό”. Ο Παπανικολάου παρακάλεσε τότε να γίνουν περισσότερες τομές για βιοψία. Γεμάτος αγωνία για το αποτέλεσμα πέρασε τη νύχτα άυπνος, μα την επόμενη ο γιατρός του τηλεφώνησε ότι με τις νέες εξετάσεις αποκαλύφτηκε ένας πολύ μικρός καρκίνος. Ο άρρωστος με την έγκαιρη διάγνωση και επέμβαση είχε σωθεί[/I]."
[B]*** [/B][B]Pap test[/B]
Κυτταρολογική εργαστηριακή μέθοδος για την έγκαιρη διάγνωση των νεοπλασιών του τραχήλου της μήτρας. Σύμφωνα με τη μέθοδο αυτή αφαιρούνται κύτταρα από την επιφάνεια του τραχήλου της μήτρας, επιστρώνονται σε αντικειμενοφόρο πλάκα, μονιμοποιούνται, χρωματίζονται με κατάλληλες χρωστικές για την ανάδειξη των πυρήνων και του κυτταροπλάσματος και εξετάζονται στο μικροσκόπιο, για να ανιχνευθούν ανώμαλα κύτταρα τα οποία είναι ή μπορούν να γίνουν καρκινικά.
Εδώ και πολλά χρόνια, είναι παγκοσμίως παραδεκτό ότι χάρη στις κυτταρολογικές εξετάσεις οι θάνατοι από καρκίνο της μήτρας έχουν υποδιπλασιαστεί, ενώ η αναλογία των καρκίνων που ανιχνεύονται στα αρχικά στάδια διπλασιάστηκε. Χάρη στο τεστ, ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας, ο οποίος αποτελούσε άλλοτε το συχνότερο είδος καρκίνου στις γυναίκες, σήμερα βρίσκεται στη 13η θέση. Κάτω από άριστες συνθήκες λήψης και μονιμοποίησης του υλικού, όσον αφορά τη διάγνωση του πρώιμου καρκίνου, δηλαδή της ενδοεπιθηλιακής βλάβης, η αξιοπιστία του τεστ κυμαίνεται διεθνώς από 70% έως 80%.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση. | | | |
|
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
13-05-2010 @ 08:03 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | peiraiotissa
13-05-2010 @ 08:13 | Μπράβο Σταυρούκο....σωστός!!!!!!! ::yes.:: | | La Petite
13-05-2010 @ 10:04 | Συμφωνώ για αυτές τις προσωπικότητες διαφωνώ με αυτή την προγονολατρεία που αποτελεί τροχοπέδη στις μέρες μας για την ανάδειξη νέων προσωπικοτήτων... ο νοών νοείτω.... ::angel.:: | | CHRISTOS P
13-05-2010 @ 23:42 | Σ' ευχαριστούμε ! ::yes.:: | | Nikos Krideras
14-05-2010 @ 02:08 | Μπράβο Σταύρο ! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | **Ηώς**
13-05-2015 @ 10:27 | καλημέρα Σταύρε!!!!!!!
πολύ σημαντικό! | | heardline
13-05-2015 @ 10:31 | Συμφωνώ με τη Φωτεινή, ως άνω, που δείχνει να παρακολουθεί, ενδεώς κι ανελλιπώς, την παρούσα σελίδα..
::theos.:: ::up.:: ::yes.:: | | Μ.Ελμύρας
13-05-2015 @ 10:39 |
Μας μαθαίνεις πολλά! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΒΥΡΩΝ
13-05-2015 @ 10:45 | ::angel.:: ::rock.:: ::rock.:: | | heardline
13-05-2015 @ 19:51 | Τώρα όσογοα τα σχόλια τύπου μας μαθαίνεις πολλά θα διαφωνήσω, διότι αφενός αν θέλεις μαθαίνεις κι από μόνος σου ή και αφετέρου, ακόμη κι αν στα δώσουνε εδώ κι έτοιμα, αν δεν έχεις τέτοια διάθεση, δεν τα μαθαίνεις ποτέ.
Αυτό δεν έχει να κάνει τίποτα με σένα που είσαι και της εκτίμησής μου!!!
::hug.:: ::hug.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
