| |
Το βράδυ ήρθε κι έλουσε απαλά το πρόσωπό μου
δροσοσταλίδες φεγγαριού και μια ανεπαίσθητη αύρα
και τόλμησα να αφεθώ στο άγγιγμα ετούτο
Γλυκειά Κυρά και αδερφή και σύντροφος συνάμα
σε κάθε σκέψη μοναχή που τρύπωσε βαθειά μου
και μ'έκανε να αισθανθώ πρωτόγνωρα αθώα
Ζώστηκα νέα δύναμη και μ'όπλο την αγάπη
και βούτηξα τόσο βαθειά στο παραλλήρημά μου
δίχως να πολεμήσω άλλο πια μα να κατανοήσω
όσα τα πρόσωπα επι γης αφέθηκα να ζήσω
Κι είδα πάλι τον Γιώργο αυτό που δίψαγε γι'αγάπη
γι'αυτήν την φλόγα που ποθούν να νιώσουν όλοι μάτη
ίσως να έρθει ίσως έχει περάσει ίσως...
Και ζώστηκε τα άρματα κι ετοιμάστηκε για μάχη
μα εγώ ούτε που κουνήθηκα σαν άγαλμα είχα μείνει
τον κοίταζα και ντράπηκα που τόσα είχα στερήσει
μα δίχως της αγάπης φως μόνο του πόθου μένος
δεν είναι έρωτας αυτός μα ένα ξερό γ....ι
Με κοίταξε κι αυτός καλά ώρα πολύ χαμένος
σαν να προσπαθούσε να καταλάβει αν παίζω κανένα παιγχνίδι
και τόλμησα να απλώσω το χέρι μου
να αφεθώ στο σπαθί του κι ότι γίνει
και να του μιλήσω να μου εξομολογηθώ
γιατί έπρεπε να μείνω έτσι
Η αγάπη
η αγάπη πάντα υπήρχε διάχυτη ολόγυρα
αθώα αγνή παιγχνιδιάρα
μα πάντα υπήρχε κι ο πόθος που την μόλυνε
που έπλασε εσένα καλέ μου Γιώργο
μα ήρθε ο καιρός να γίνουμε και πάλι ένα
ξέχνα τον πόθο,την ηδονή κι αφήσου
αφήσου να γευτείς την αγνή φιλία
μην θλίβεσαι και μην λυπάσαι
μην φοβηθείς την μοναξιά
Έλα
γίνε ξανά ένα μαζί μου
γίνε ξανά το παιδί που παίζαμε στις αλάνες
που δεν μας ένοιαζε τίποτα άλλο παρά
παρά μόνο η ευτυχία κι η αγάπη τριγύρω μας
Θυμάσαι;
θυμάσαι τις βόλτες στην εξοχή στην φύση
που σκαρφαλώναμε σαν τα αγριοκάτσικα
σε βουνά κι απέραντους λόφους
κι ολόγυρα,εκεί,αμέτρητα πρόβατα
να θυμίζουν την αγνότητα και την θυσία
Η φιλία είναι το υπέρτατο δώρο Γιώργο
κι έχεις τόσους φίλους τριγύρω σου
μην τους αφήνεις απ'έξω σε παρακαλώ
άσε με να πορευθώ μαζί σου με αγάπη
κι αν είναι να έρθει κάποτε αυτή η σπίθα
θε νά'ρθει,αλλιώς...
Πάντα θα υπάρχει ένα καλό φιλαράκι να παρηγορεί
να χαρίζει ευτυχία κι ελπίδα και να το δεις
κάποτε θα γίνει κι αυτό αλλά
μέχρι τότε μην μένεις άλλο πια στην εμμονή
στην αδιαλλαξία και στον πόνο της αυτοτιμωρίας
αφέσου στο απλό,στο αγνό στο αληθινό
αφέσου στην αληθινή φιλία που σε καλεί
μην την μολύνεις άλλο με χυδαίες σκέψεις
τόλμα να προχωρήσεις και να δεις την αλήθεια
και μαζί με σένα κι εγώ
Τα δάκρυα εκύλησαν καυτά πάνω στο χώμα
και μία αγαλλίαση αγκάλιασε το σώμα
την νύχτα αυτή που ενώθηκα μ'όλα τα προσωπεία
και μία μόνο υπόσταση απόμεινε ορθία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
