| |
Ε! φίλοι, υπάρχουν κάποιοι στίχοι,
που δεν γραφτήκαν σε γραφείο.
Υπάρχουν στίχοι ζυμωμένοι,
μ’ αίμα με κάρβουνο και πίκρα,
σε σκουληκότρυπες γι’ ανθρώπους,
με μαύρα πρόσωπα, σαν ίσκιους,
με τσακισμένα τα πνευμόνια
και καρβουνόσκονη στο βήχα.
Υπάρχουν άνθρωποι οπού τον ήλιο,
τον βλέπουνε μόνο τις αργίες,
όσες υπάρχουν και αν υπάρχουν.
Πέρασαν χρόνια από τότε
κι η ιστορία σαν να θέλει
πάλι στο φως να ξαναρθούνε.
Μπορεί η ανάγκη να μας κάμπτει
και η πορεία του πιθήκου απ’ αλυσίδες να περνάει
μα αν υπάρχει ανθρωπιά μέσα στο σύστημα αυτό
ανάμεσα σ’ εργάτη και σ’ αφεντικό
ψάξτην μόνο στον πρώτο από τους δυό.
Μα! τον Κάρολο,
οι στίχοι που παρακάτω θε να βρεις
Είναι αποδείξεις αψευδείς.
Όσα εξιστορούν συμβήκαν
στην χώρα εκεί του Βασιγκτόνα
αυτή που χρόνια εξήντα θεωρείται
πως είναι η Ρώμη του αιώνα.
Στην Πενσυλβάνια δεν βρήκαν
(κάπου στον δεκαεννιά αιώνα
από το ...σωτήριο μηδέν)
μόνο τον μαύρο τον χρυσό
αλλά και κάρβουνο σωρό
και όπως συνήθως γίνεται,
κεφαλαιούχοι εταιρείες στήσανε
και ανθρώπους εκεί μέσα στη γη
για να δουλεύουν στείλανε.
Πιστεύω πως μόνο στις γαλέρες
μπορεί να συγκριθεί η δουλειά
μέσα στης γης τις φλέβες
Όσα με πλάγια είναι γραμμένα
τραγούδια αυτών είναι μεταφρασμένα,
και αφιερωμένα στους εργάτες
που μέσα στα έγκατα της γης
σαν τους κατάδικους δουλεύουν
και σαν που εγίνη πρόσφατα στην Κίνα
εκεί πολλές φορές για πάντα μένουν
(συνεχίζεται)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
