| |
Παγώνει ο χρόνος
Σπάνε τα λόγια
Φυλακές με τσιγάρα κομμένα κι ερημιά...
Δε μου φτάνει το φως του δρόμου,
είμαι μόνος μου τώρα πια
σε κάτι παλιά βιβλία ξαπλώνω,
με τη χαρά μιας εκδρομής να γεμίζει χαμόγελα...
Δεν έχω λόγια μερικές φορές,
Στερεύω...
Το φεγγάρι μου γελά πονηρά
μου κλείνει το μάτι και μου χαϊδεύει τα μαλλιά....
Ο καφές παγωμένος πάνω στο γραφείο
ο καθρέφτης θολός, μεθυσμένος
Το άρωμα σου είναι ακόμα εδώ, που αν και ξεθύμανε με ζαλίζει ακόμα....
Παγώνει ο τόπος...
Φτύνω τις ευχές κι ανάβω τσιγάρο...
Έξω τα σκυλιά σταμάτησαν να γαβγίζουν όταν άρχισαν να ουρλιάζουν ο άνθρωποι....
Όλα γυρίζουν τρελά
άνισες παράξενες τροχιές από μνήμες
ανάκατα όνειρα και πάθη
Έρωτες και πόνος
ηδονές σε ιδρωμένα δωμάτια και κρασί να ποτίζει τη σάρκα...
Μετά όλα τελειώνουν
Σα να έκλεισαν τα φώτα στη μέση μιας γιορτής...
Ξέρω πως σε λίγο θα χτυπήσει η πόρτα...
Εγώ δεν θα ανοίξω σε κανέναν, αλλά είναι σίγουρο πως η μοναξιά θα ξυπνήσει μαζί μου πάλι αύριο το πρωί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
