Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αν ήταν ν' άλλαζε η ζωή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αν ήταν ν' άλλαζε η ζωή
 
ΑΝ ΗΤΑΝ Ν ΑΛΛΑΖΕ Η ΖΩΗ

Ο τόπος μου δεν με χωρά
μ' έχουνε διώξει μια φορά
και από τότε μια ζωή πάντα διωγμένος.

Ποιές αμαρτίες κουβαλώ
σε ποιόνε έκανα κακό,
εγώ μονίμως να 'μαι μάνα ο χαμένος.

Μόνος πάντα και περιττός
σαν ένας άσωτος υιός,
να βολοδέρνω στην ζωή σαν 'να ρημάδι.

Από δικούς μου και γνωστούς
μοιραίως με τους περιττούς
κι αυτούς μανούλα μου σταλιά να μην τους νοιάζει.

Ο τόπος μου δεν με χωρά
άχ να τους άναβα φωτιά,
μία καινούργια κοινωνία να 'χα φτιάξει.

Αν ήταν ν' άλλαζε η ζωή
φωτιά να έπαιρνε η γη,
κι από την στάχτη να γεννιότανε μια άλλη.

Γιώργος Κανλής


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
elli
26-06-2005
Αγαπητέ Γιώργο...θέλω να σου σχολιάσω με ένα μικρό και απλό στιχάκι, αλλά με πολύ μεγάλη και σπουδαία σημασία, όπως το αντιλήφθηκα προσωπικά...Είναι του Pier Paolo Pasolini από το βιβλίο του "ποίηση σε σχήμα τριαντάφυλλου" ..."La vita si stanca di chi dura", δηλαδή... "Κουράζεται η ζωή μ' όποιον αντέχει"
Γιώργος Κανλής
26-06-2005
΄Ελλη μου αν εννοείς την απαισιοδοξία,συμφωνώ απόλυτα..Πάντως χωρίς να θέλω να σε κομπλιμεντάρω,εκπλήσομαι για την εγκυκλοπαιδική σου κατάρτηση... Μπράβο σου πάντως.
elli
26-06-2005
Κι εγώ εκπλήσομαι με τους όμορφους στίχους σου...και ξέρεις κάτι άλλο αγαπητέ μου Γιώργο...Αυτό το βιβλίο το ανακάλυψα, εντελώς τυχαία, ένα πρωί που κατέβαινα τη Σόλωνος ...όπως ανακάλυψα και κάτι άλλο για μένα και όχι εντελώς τυχαία ...Να επιθυμώ που και που να πίνω, κάποιες φορές, μια στάλα κρασί αισιοδοξίας και να θέλω να μεθήσω...και που για μένα το κρασί αυτό φτιάχνεται απο ένα αμπέλι που καλλιεργείται μόνο στα χώματα της ψευδαίσθησης και του θάρρους...Τι λες για αυτό?
Γιώργος Κανλής
26-06-2005
Μια στάλα αισιοδοξίας και να θέλω να μεθήσω....Αυτός ο επίλογος σου ΄Ελλη περικλείει τα πάντα και με ταξιδεύει στην αταξίδευτη ταξιδεμένη φαντασία μου !.. Πιστεύω ακράδαντα πως κάποτε οι προσδοκίες σου θα έχουν αίσιο τέλος.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο