| |
ʼδικα πόνους κι απονιά
με φόρτωσες παληοντουνιά
κρίματα άλλων να σηκώνω,
ζωγρό σταυρό να κουβαλώ,
ποιός σου 'πε μάνα αν μπορώ
στην ψυχική μου αντοχή να τα φορτώνω.
Χίλια μου μάνα τα γιατί
γίναν ανίατη πληγή,
μεσ΄το καμίνι της ζωής να σιγολειώνω,
σαν το κερί μεσ' τη φωτιά,
μ' έριξες μάνα στο ντουνιά,
ειν' αμαρτία αμαρτίες να πληρώνω.
Τ' άδικα να φυλλομετρώ
το χάρο να παρακαλώ,
όσο πιο γρήγορα στον ΄Αδη να με πάει,
γι' αυτό και φεύγω από δω
όσο πιο γρήγορα μπορώ,
άχαρη είναι η ζωή και δεν μου πάει.
Για δεν με ρώτησες γιατί
μάνα τα όχι και τα τι,
κι αν η καρδιά μου θα μπορούσε να τα στέργει,
εδώ μανούλα μου στη γη
μερίδιο έχουν οι κακοί
οι άλλοι ήρθαν αμαρτίες να πληρώνουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
