| |
Απλώθηκαν οι νύχτες...
αιωρούνται θηλιές αποστατών...
γυμνά κορμιά τρεμάμενα...
με ανάσες που παγώνουν το αμυδρό φως...
οι αποδείξεις πλαστογραφημένες...
σ' ένα συρτάρι ανοιχτό...
σκουριασμένη η κλειδαριά...
ένα εξαθλιωμένο λουκέτο μπερδεύεται στα δάχτυλα...
στο γραφείο σκορπισμένοι λογαριασμοί...
ανεξόφλητοι με ληγμένες ημερομηνίες...
ο ύπνος αυτοσαρκάζεται...
με ορθάνοιχτα μάτια...
παλεύοντας με εφιάλτες...
στην άκρη του κρεβατιού...
που βρέχεται από φόβους και λαχτάρες...
Ο επιστάτης βροντά σαν κεραυνός...
στο άδειο κελί...
δεν υπάρχουν κρατούμενοι...
οι ποινές ανάγλυφες σαν σκιάχτρα...
υπονομεύουν αδύναμες...
τον απομακρυσμένο καλπασμό της λευτεριάς...
το φτερούγισμα της ψυχής...
στ' απέραντο γαλάζιο...
στο φως που σκορπίζει στο μονοπάτι...
ο γαλαξίας που "διαβάζει" την αγάπη...
στους κρυφούς πόθους που αναδύονται...
σαν ουράνια τόξα...
Ψυχή μου...
Εσύ...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
