| |
Το δωμάτιο που μύριζε καφέ
μια κοπέλα σιωπηλή το συγυρίζει
ότι απέμεινε στου θανάτου το μπουφέ
ειν' η πράσινη η μούχλα που σαπίζει
κι έτσι φεύγουμε από κει για μέρη άλλα
σε σκεφτόμαστε να κάθεσαι στην σάλα
να διαβάζεις τα βιβλία τα μεγάλα
κι η σόλα να ναι τρύπια απ τα σαντάλια
το υπομένω που μου λείπεις
το υπομένω
κι αν σε δω πάλι μπροστά μου
δεν το ξέρω
κι υποφέρω που έχεις φύγει
μα υπομένω
κι αν ακούς τις προσευχές μου
δεν το ξέρω
Με την λύπη σε θυμάμαι
κι είμαι εντάξει
την κραυγή μου την κοιτάω
μην φωνάξει
κι αν σε δω πάλι μπροστά μου
δεν το ξέρω
κι υποφέρω που έχεις φύγει
κι υπομένω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
