| |
Ξεχαστήκαμε...
κι ας είναι τα πρόσωπα απέναντι...
κυλούν τα μάτια στην έξοδο...
ξενιτεύεται η σκέψη...
οι σάρκες κουρασμένες...
...αναθεματίζουν τα άγονα ταξίδια...
σύροντας σκόνη στ' αχνάρια του χθες...
σκεπάζοντας με νύχτες τις στιγμές...
Ξεχαστήκαμε...
σαν άγνωστοι περαστικοί...
μιλώντας διαφορετική γλώσσα...
αινίγματα στον ομφάλιο λώρο...
που δεν φώτισαν λύσεις...
νότες που ράγισαν απ' αλλόφρονες κραυγές...
Ξεχαστήκαμε...
σαλπάροντας στο πρώτο τρένο...
χωρίς προορισμούς...
καθισμένος σ' ένα άδειο βαγόνι...
χωρίς επιζώντες...
μονάχα με κραδασμούς...
Ξεχάστηκα...
σφαλίζοντας δυνατά την πόρτα...
περπατώντας αθόρυβα σαν σκιά...
κοιτώντας ουρανούς και αστέρια...
που με ξέχασαν...
που τα ξέχασα...
εγκλωβισμένος στης κόλασης τα δεσμά...
Ξεχάστηκα...
ξεφτίζοντας χρώματα...
αλλοιώνοντας όνειρα...
στην άπνοια της χαράς...
Ξεχάστηκα...
σε αιχμηρά σύμβολα...
Ξεχάστηκα...
ναρκωμένος...
σε παρα-καλώ σιώπησε...
φεύγω...
αθόρυβα σαν σκιά...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
