| |
ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΦΟΒΑΜΑΙ
ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΟΛΟΤΕΛΑ ΑΠΛΩΝΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΡΓΟΣ ΘΥΜΑΜΑΙ
ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΜΟΥ ΠΑΓΩΝΕΙ
ΣΑΝ ΘΑ 'ΡΘΕΙ Η ΝΥΧΤΑ ΞΑΝΑ
ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΠΑΛΙ ΘΑ ΜΕΙΝΩ
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΞΑΦΝΙΚΑ
ΘΑ ΓΥΡΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΒΗΝΩ
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟ
Η ΜΟΝΗ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ 'ΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΖΕΙΤΩ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΤΟΣΟ ΜΕ ΠΝΙΓΕΙ
ΤΙΣ ΤΟΤΕ ΝΥΧΤΕΣ ΑΧΑΛΙΝΟΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ
ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΦΙΛΙ
ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΛΑ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΜΕΙΝΑΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ
ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ Η ΝΥΧΤΑ ΜΟΥ ΕΠΙΦΥΛΑΣΕΙ
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΩΡΙΣΜΟ
ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΧΝΑΕΙ, ΞΑΝΑ ΚΑΛΠΑΖΕΙ
ΣΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΟΝ ΑΡΓΟ ΡΥΘΜΟ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
