| |
Κάθε που έρχεται το βράδυ
ψάχνω τη μορφή σου στο σκοτάδι…
Θέλω να φωνάξω πόσο σε θέλω
μα πνίγεται η φωνή και ας μην το θέλω…
«Υποφέρω μακριά σου» λέω και δακρύζω
«Μακριά σου δε ζω» λέω και συνεχίζω…
Γυμνή θα ορμήσω στην απέραντη θάλασσα
να ζήσω μαζί σου ξανά ότι χάλασα…
Δε θέλω να ζω χωρίς εσένα
δεν έχει νόημα κανένα…
Δύναμη βάζω στ΄ άσπρα πανιά μου
για να σε φέρω ξανά κοντά μου…
Δεν είναι η απόσταση που με τρομάζει
το χάδι μετέωρο όταν χαράζει…
είναι η απουσία σου που μου μοιάζει
σαν θρήνος γυναίκας που σπαράζει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
