| |
Mονάχα η σκέψη φτερουγίζει...
αναιβοτατεβένοντας στα σκαλοπάτια της νύχτας...
σκαρφαλώνοντας στα ψυχρά κάγκελα...
πονηρές σκέψεις που αλητεύουν στους δρόμους...
αντικρίζοντας παράνομους αναβάτες...
Άηχες λέξεις...
σε νεκρά χείλη...
χλομές ταμπέλες...
στην μαρκίζα της εικόνας που χάνεται...
οι νότες δεν έχουν ορίζοντα...
στους οργασμούς της παρα-φύσης...
που παραδίδεται χωρίς αντίσταση...
στ' αγκυλωτά χέρια του χειμώνα...
Βουλιάζουν τα βήματα...
σε τόνους βρώμικου νερού...
χωρίς μονοπάτια...
χωρίς προορισμούς...
Όταν αναστηθείς...
δεν θα υπάρχουν λευκά περιστέρια...
τα ροδοπέταλα πυκνή τέφρα...
στον αόρατο ουρανό...
η θάλασσα στεγνή...
στις ακτές των ματιών...
σιώπησε...
στον πλανήτη των νεκρών...
αλλοιώνοντας της "ζωής" σου το στίγμα...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
