| |
Πάλι με χρώματα μουντά βάφεις το πρόσωπο
Τα δυο σου μάτια τα στολίζει ένα δάκρυ
Και το κορμί σου ντύνεις πια ρόλο διπρόσωπο
Να μην σ’ αγγίξουν της ψυχής τα πάθη .
Πες μου ποιά άβυσσος βαθιά τώρα σε τύλιξε
Μες στου μυαλού σου το απέραντο γαλάζιο
Και πια σου θλίψη σε βυθίζει σαν την Άγκυρα
Στα σκοτεινά την Ατλαντίδα σου να ψάξω.
Σ’ ένα καθρέφτη πάλι εσύ γράφεις τα λάθη σου
πνίγεις σε χρώμα κόκκινο μιας κραυγής τον ήχο
σαν της ρυτίδας την γραμμή είναι κι αυτά κομμάτι σου
με το κραγιόν σου θέλω πια για πάντα να τα σβήσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
