Ναταλία...
01-06-2010 @ 02:21 | Η καθεμιά με τη σειρά μιλάει για τη ζωή της
όμως καμιά δεν κοίταζε τις άλλες μες στα μάτια…
μάλλον ο φόβος ήτανε που κούρνιαζε στο βλέμμα
μην τύχει και αποκαλυφτεί της καθεμιάς το ψέμα…
Ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος όταν αρκήτε σε αυτά που έχει γιατί τα θέλω δεν τελιώνουν ποτέ Εβαγγελίνα . ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Evangelina
01-06-2010 @ 02:48 | έχεις δίκιο Ναταλία έτσι είναι... πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε... όμως μιλάω για τα όνειρα που κάναμε όταν είμασταν παιδιά... γι αυτά που δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα και τα θάψαμε βαθιά μέσα μας... μιλάω για τότε που νομίζαμε οτι θα αλλάξουμε τον κόσμο... αλλα τελικά δεν τα καταφέραμε... | |
ierapostolos
01-06-2010 @ 03:14 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
nickpavlidis
01-06-2010 @ 12:41 | Πόσο αληθινή η εικόνα που έφτιαξες Evangelina μου. Την έχω ζήσει κάποιες φορές με παλιούς μου φίλους. Η καθημερινότητα μας σκοτώνει σιγα σιγα...
Νίκος Παυλίδης,
helpDesk
CopyrightsWorld.com
Εμπνεύσου. Δημιούργησε. Κατοχύρωσε. | |
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος
01-06-2010 @ 14:47 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
κυριακάκης
17-06-2010 @ 23:49 | Ποτέ μη θάβεις τα παιδικά σου όνειρα...γιατί μπορεί να χάσεις και εσένα... | |
 |
