| |
Αφήστε με ξυπόλητη να περπατήσω
δεν τα φοβάμαι πια τα βράχια και τα αγκάθια
Αδιάφορα πίσω μου τα βλέμματα θα αφήσω
κι αν χρειαστεί ξανα θα τραγουδήσω
Λόγια ανταρτικα, αληθινά και όχι μεγάλα
Αφήστε με γυμνή να στολιστώ
Χωρίς φτιασίδια πλαστικά και τετριμμένα
Άβαφτη και αχτένιστη ξανά να πορευτώ
Με μόνο κόσμημα μια νύχτα για φουρό
Και μία μέρα να χαράζει μες το βλέμμα.
Αφήστε από τα συντρίμμια να διαλλέξω
Ότι απέμεινε από φύση και ζωή
Και ένα ξέφωτο με αυτά θέλω να πλέξω
μες την ομίχλη με το φως θέλω να παίξω
και ας με φοβούνται ή με λυπούνται οι πολλοί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
