| |
| | Σαν τρένο στο σταθμό |  | | | Μια αγάπη έφυγε,άλλη θα ξανάλθει !... | | |
Εγώ, εγώ που τόσο σ' αγαπώ
που τόσο σε πονώ,
και τόσο σε λατρεύω.
Εσύ, εσύ, σταγόνα από βροχή
η αγάπη σου η μικρή,
κι' ακόμα περιμένω.
Θα 'ρθω, θα 'ρθω, στο σπίτι σου θα 'ρθω,
μια λέξη να σου πω,
κι απάντηση προσμένω.
Να πεις, να πεις μια λέξη της τιμής,
μα να την αισθανθείς,
στα φύλλα της καρδιάς σου.
Κι' εγώ, κι' εγώ,για να ξαλαφρωθώ,
σαν τρένο στο σταθμό,
θα φύγω από κοντά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Αγνή
29-06-2005 | Γαλήνιο...μπράβο Γιώργο! Το CD σου εκείνο βεβαίως το έλαβα, σε αναζήτησα στην Γερμανία σχετικά, περιττό να σου πω πως το έχω πάντα εδώ, στα πολύ πολύ αγαπημένα μου!!! Φανταζόμουν εννοούσες επόμενη δουλειά!!! | | M.is
29-06-2005 | "να πεις μια λέξη της τιμής, μα να την αισθανθείς"... Ωραίο..!! | | elli
29-06-2005 | Πολύ καλοί οι στίχοι σου αγαπητέ μου Γιώργο
Ναι, όταν αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε αν μας δίνει χαρές η αγάπη... Τότε αρχίζει το πρώτο σφύριγμα της αναχώρησης του τρένου της καρδιάς μας, για το καινούργιο του ταξίδι. Η αφετηρία του είναι στο σταθμό «ελπίδα»
| | Γιώργος Κανλής
29-06-2005 | Σας ευχαριστώ όλους σας. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
