Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23 stixoi.info: Ταξίδι χωρίς πανιά
[align=center]Περνάν τα χρόνια σαν ταινία
Άλλοι ήρθαν και άλλοι φύγαν
Έχει την πιο μεγάλη σημασία
Ότι όσοι αγάπησαν εδώ μείναν
Ένα ακόμη καλοκαίρι πλησιάζει
Στου ορίζοντα αυτή τη στροφή
Τίποτα όμως πια δεν αλλάζει
Ένα καράβι που δεν έχει πανί
Σε πια θάλασσα ταξίδι κάνει?
Δίχως πλήρωμα να το οδηγεί
Και όταν ψάχνει για λιμάνι
Άραγε ποτέ κάποιο θα βρεθεί?
Που ταξιδεύω δίχως προορισμό
Δεν κάνει η καρδιά για πυξίδα
Το ταξίδι δεν θα χει γυρισμό
Ψάχνω την χαμένη μου ελπίδα
Και τα κύματα όταν με χτυπούν
Όταν πέφτω πάνω σε έναν βραχό
Θυμάμαι ότι όσοι πίσω κοιτούν
Τον πόνο βλέπουν κάπου μονάχο
Όμως κάθε ταξιδιώτης θυμάται
Το ταξίδι, όχι τον προορισμό
Ώστε όταν η ψυχή θα λυπάται
ο στόχος να νικά τον καημό
Έτσι και εγώ θυμήθηκα εσένα
Το ταξίδι στα βάθυ της ψυχής
Για τα φεγγάρια τα μαγεμένα
Τα πιο μεγάλα θέλω της ζωής
Φεγγαρένια, εσύ που μ'οδηγείς
Των ονείρων μου λαθρεπιβάτης
Γίνε η φωνή ετούτης της σιωπής
Των λαμπερών αστέρων στυλοβάτης
Μονάχα εσύ στο πλευρό μου είσαι
Σε κάθε αναμέτρηση με την μοίρα
Απόψε τα φώτα του ουρανού σβήσε
Και άσε την πολεμική σου σφήρα
Η νύχτα η ξελογιάστρα να σε φέρει
Στην αγκαλιά μου για να σε τυλίξω
Ταξίδι να κάνουμε σε άγνωστα μέρη
Τον παράδεισω θέλω να σου γνωρίσω
Πυξίδα δεν χρειάζομαι κοντά σου
Αρκεί ένας χτύπος απ' τη καρδιά
Και όταν θα'μαι πάλι μακριά σου
Θα σ'αναζητώ μεσ'την αστροφεγγιά
Η γη σου χάρισε τον γαλανό ουρανό
Ο ουρανός τα φωτινά του τα αστέρια
Απ'τα αστέρια είσαι το πιο φωτεινό
Στης αγκαλιάς μου ανάμεσα τα χέρια
Όσος καιρός και αν πέρασε θυμάμαι
Τα μονοπάτια που πια δεν περπατώ
Δεν είναι αναμνήσεις που πονάνε
Αλλά της καρδιάς το μόνο φυλαχτό
Με άλλαξες και ίσως δεν το ξέρεις
Μου έδειξες το μονοπάτι το σωστό
Σε άδεια ψυχή κατάφερες να φέρεις
Τον λόγο να πολεμίσω για να σωθώ
Είσαι ο λόγος που με έφτιαξε ο Θεός
Σκέψη που πάντα σε ταξίδι με φέρνει
Γεννήθηκα και θα πεθάνω ένας θνητός
Όμως η ανάμνηση σου πάντα θα μένει [/align]
