| |
| | Επρεπε |  | | | ΕΠΡΕΠΕ ΤΕΛΙΚΑ...;;; | | |
...και φυσούσε, θυμάμαι!
Μα η αγάπη μου, αειθαλής, δεν πτοήθηκε και
συνέχισε να πρασινίζει τους γύρω...!
...........................................................................................................................................................................
ΕΠΡΕΠΕ
Όταν κράτησα τη ζωή στα χέρια μου,
πόνεσα τόσο
που έριξα τα σφάλματα σε μια ανάσα.
Όταν κόντεψα να χάσω τα λογικά μου απ’ το βάρος,
κράτησα και δεν χάθηκα,
έμαθα να μιλάω και να φαίνομαι:
‘Για μιάν Ελένη1’…
Να κρεμάω τα κλειδιά στο σκοτάδι
και λαξεύοντας την να γελάω
-με τον νου μου-, έτσι όπως ήθελα…
Της έκλεψα τη ζωή,
όπως έμαθα να κλείνω με δύναμη τα μάτια.
Την κράτησα με τα χέρια μου και την κουβάλησα σαν μισολιπόθυμη,
τόσο ψηλά ,
που ένιωσα την ανάγκη να ανοίξω τα χέρια
και με τις κραυγές μου, να διώξω τα Θηρία!!
Την ξύπνησα με άναρθρες λέξεις
και τα λυπημένα της μάτια ρωτούσαν,
γιατί απ’ την αγκαλιά μου την άφησα, μισοπεθαμένη.
Της έδειξα ότι...ότι...ότι... ‘έπρεπε’! ότι.......
Δικαιολογήθηκα στην κορφή
κι ένοιωσα πως έπρεπε να την απομακρύνω!
- Γι αυτό άνοιξα τα χέρια, ακριβή μου,
γι αυτό πέταξα τα κλειδιά στο συρτάρι,
γι αυτό έκοψα τη μιλιά απ’ τους Αγγέλους,
γι αυτό έδιωξα τα θηρία,
γι αυτό έμαθα να μιλάω τόσο πολύ
που δεν ένοιωσα αν έφερα αντίσταση!
-------------------
1Γεωργίου Σεφέρη
ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ Γεωργίου ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ''ΚΡΙΚΟΙ ΧΡΥΣΟΙ'' Copyright® 2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ Γεωργίου ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ | | | |
|
sofiagera
09-06-2010 @ 20:59 | Την ξύπνησα με άναρθρες λέξεις
και τα λυπημένα της μάτια ρωτούσαν,
γιατί απ’ την αγκαλιά μου την άφησα, μισοπεθαμένη ::angel.:: ::yes.:: ::angel.:: Ωραίο!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
