| |
Κάποτε...
θ' αφήνω να φεύγουν τα πλοία...
χαμογελόντας...
που δεν θ' με αγγίζουν τα μάτια τους...
δεν θ' ακούω να τραυλίζουν οι φωνές τους...
κι ανάσες τους δεν θα σκεπάζουν την αλμύρα...
παρέα με λευκούς γλάρους θα ταξιδεύω...
απομακρυσμένος απ' τα γαμημένα ταξίδια τους...
κι όταν αδειάζει το λιμάνι...
θα βουτώ στ' απέραντο γαλάζιο...
χαρίζοντας το κορμί μου στο άβατο...
γεύοντας το φιλί από Σένα γοργόνα...
Εσύ θα μου θυμίζεις...
πως παρ-έμεινα "άνθρωπος"...
ζωγραφίζοντας λέξεις στα στήθη σου...
κι ανάσες καυτές μέσα σου...
απ' στην απουσία των βαρβάρων...
Ψυχή μου...
Εσύ...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
