| |
| | Θεσσαλονίκη 2005 |  | | | Αυτή την πόλη των πολλών,δεν την αντέχω άλλο.... | | |
Σ' αυτό τον κόσμο των πολλών
στ'ανώνυμο το πλήθος,
ένας ανώνυμος κι΄εγώ
και σαν τους άλλους ίδιος.
Κουνώ το δαχτυλάκι μου
από αμηχανία,
τρελός θα λένε είναι αυτός
ή του 'γινε συνήθεια.
Πιο πέρα ένας δεύτερος
ζητά ένα τσιγάρο,
του ανοίγω το πακέτο μου
μα το πακέτο άδειο.
Συνέχισα τον δρόμο μου
μέσα στη Εγνατίας,
στο πλήθος το ανώνυμο
και της αδιαφορίας.
Διάβασα και πρωτόστηλα
απ' τις εφημερίδες,
φόνοι ,κλοπές και βάσανα
και μόνο ατασθαλίες.
Σιγά,σιγά περπάτησα
ως τον Λευκό τον Πύργο
κι' από ψηλά ατένισα
τον κόσμο τον μυστήριο.
Η θάλασσα ήταν γυαλί
και λάδι η προκυμαία,
ένα βαρκάρη νοίκιασα
και βρέθηκα Περαία.
Εκεί να βολοδέρνομαι
εκεί και να ψαρεύω,
λογής,λογής πλεούμενα
μονάχα ν' αγναντεύω.
Σ' αυτό το πλήθος των πολλών
ξανά δεν επιστρέφω,
το πλήθος το ανώνυμο
κουράστηκα να βλέπω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
M.is
02-07-2005 | ..Μου άρεσε... | | elli
02-07-2005 | κι εμένα πάρα πολύ, όπως και η Θεσσαλονίκη... | | kostas71
02-07-2005 | Ίσως να πέρασες και από δίπλα μου κάπια στηγμή....κι εγώ στους δρόμους βρήσκω τα κομάτια μου και πάλι σιγά σιγά......δεν είναι που αγαπώ αυτήν την πόλυ....είναι που είμαι ερωτευμένος μαζι της...... | | Γιώργος Κανλής
02-07-2005 | Σας ευχαριστώ πολύ.Κώστα πιστεύω να έχουμε τα ίδια συναισθήματα για την πόλη πού μας ανάθρεψε και μας γαλούχησε.Τα βιώματα δεν ξεχνιώνται ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
