| |
Μια ώρα μόνο μου αρκεί
ματιά του δειλινού
να παίξω μες τα νέφη σας
παιδια του Φθινοπώρου
μες το γαλάζιο κρύβομαι
φουστάνι τ' ουρανου
και κάνω όνειρα ξανά
σε θάλασσες φωσφόρου
Νεραϊδες που αγάπησα
σε υπόγεια μες τ' ανήλια
μου πλέξανε με της φωτιάς
λουλούδι φυλαχτό μου
κι γη που λιάζει τον ανθό
ανάβοντας καντήλια
μου φέρνει για προσάναμα
τον τίμιο σταυρό μου
Ταξίδεψα μες την σιωπή
και στις κραυγές των λύκων
σε καλαμιές που έμαθε
ο άνεμος φλογέρα
τις νύχτες ντυνόμουνα μικρός
παιχνίδια ανηλίκων
που μάγισσα μου έφερνε
στην γυαλινη της σφαίρα
μα αλήθεια πως μεγάλωσα
παρέα με εναν πόνο
και κάθε χρόνος μια σταλιά
μονότονη σε φύλλο
απόψε που η μοναξιά
με φλέρταρε στον δρόμο
στις μνήμες μου αντάμωσα
τον παιδικό μου φίλο.......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
