Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στο Τέλος
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στο Τέλος
 
[align=left][I][B]

Βάζω στους στίχους μου συχνά
μία φωτιά κάπου να καίει
τριμμένα όνειρα ισχνά
και μιά βροχή να σιγοκλαίει .
Και μιά ελπίδα γιά το τέλος
άλλα κουράστηκα να ελπίζω
και κάπου εδώ όλα τελειώνουν
μπορεί τη κόλαση να αξίζω.

Δε ζήτησα ποτέ πολλά
μα εσύ δε δίνεις σημασία
και αν γέλασα σε μιά χαρά
το είδες σαν αλαζονεία.

Πόσα εμπόδια να περνάς
γιά να μπορείς να συνεχίζεις
σε πόσες πίκρες να γελάς
χωρίς να κλαις και να σκορπίζεις?

Βάζω ένα τέρμα κάπου εδώ
στα παιγνιδάκια τα στημένα
ούτε πιά θέλω ούτε ζητώ
ποτέ δεν είχα ούτε εμένα.
Ανάβω τη στερνή φωτιά
να κάψω μέσα την ελπίδα
και να βαδίσω ήσυχα πιά
μέσα από τη καταιγίδα.


Μία ελπίδα για το τέλος?
Κουράστηκα τόσο να ελπίζω...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σε κάθε στίχο μου υπάρχει ένας ψύλλος
 
Ηypocrisy
13-06-2010 @ 10:57
Ανάβω τη στερνή φωτιά
να κάψω μέσα την ελπίδα
και να βαδίσω ήσυχα πιά
μέσα από τη καταιγίδα..... ..... αυτο ειναι ελπιδα
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
13-06-2010 @ 11:00
Αυτό είναι η παραδοχή της ήττας Γιουλίτσα.
Ηypocrisy
13-06-2010 @ 11:06
οχι. ελευθερος απο ελπιδες και ονειρα, που ταχουμε μονο να μας αναβαλλουν/ μπορεις να κανεις τα παντα. μα ταπαν τοσοι και τοσοι αλησμονητοι κι ομως ξεχασμενοι..
La Petite
13-06-2010 @ 11:03
Βάζω ένα τέρμα κάπου εδώ
στα παιγνιδάκια τα στημένα
ούτε πιά θέλω ούτε ζητώ
ποτέ δεν είχα ούτε εμένα.
Ανάβω τη στερνή φωτιά
να κάψω μέσα την ελπίδα
και να βαδίσω ήσυχα πιά
μέσα από τη καταιγίδα.

Excellent.... ::yes.:: ::yes.::
iraklisv
13-06-2010 @ 11:13
Αϊτή είναι στάση,επανάσταση (προσωπική).
Πολύ καλό Ιωάννη, να ει σαι καλά.
sofiagera
13-06-2010 @ 12:25
Ανάβω τη στερνή φωτιά
να κάψω μέσα την ελπίδα
και να βαδίσω ήσυχα πιά
μέσα από τη καταιγίδα. ::up.:: ::up.:: ::up.::

Ωραίο!!! Απελευθέρωση και δράση....
χωρικός
13-06-2010 @ 12:52
από τα καλύτερά σου Γιάννη! ::yes.::
genikos
13-06-2010 @ 14:56
σε καλό δρόμο είσαι!

ΥΓ: κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία...
Ναταλία...
14-06-2010 @ 01:32
Πόσα εμπόδια να περνάς
γιά να μπορείς να συνεχίζεις
σε πόσες πίκρες να γελάς
χωρίς να κλαις και να σκορπίζεις?

Η χωή είναι απρόβλεπτη μην χάνομε την ελπίδα ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
karpox
14-06-2010 @ 02:36
οικεια η αισθηση
μα μονο στον θανατο το τελος
οσο ανασα τοσο ελπιδα,,,,,,,,πηδα μας πηδα μας!!!!

να τα λεω σε σενα
να τ ακουω και γω............................

http://www.youtube.com/watch?v=94aXmApkOYQ&feature=PlayList&p=1E846E195852E8C7&playnext_from=PL&index=34


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο