Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131205 Τραγούδια, 269570 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανεμο διώκω
 κυνηγώντας τον άνεμο........άραγε γίνεται????
 

Συνεχίζω να κυνηγάω το αγέρι στην ακρογιαλιά
να προσπαθώ να βάλω χρώμα στο φιλί
στο νάζι
στην αντάρα του κύματος,
μένω βουβή απέναντι στο κυνήγι του ήλιου και της σκιάς
της ζωής και του θανάτου
της μέρας και της νύχτας.

Σκέφτηκα όχι μόνο για μένα, αλλά και για τους άλλους,
πως για μια φορά θα ήθελα
να μάθουμε να ξεγυμνώνουμε
την ψυχή μας
να την λυτρώνουμε πλενοντάς της στο νερό της συγχώρεσης
των άλλων, του εαυτού μας.

Και τότε σκέφτομαι
πόσο δύσκολο είναι
πόσο ντρεπόμαστε γυμνοί όλοι
γιατί τελικά κρυβόμαστε
ξεχνάμε πως να αγαπάμε
πως να συγχωρούμε
πως μπορούμε
να είμαστε εμείς,
να μην είμασε δήθεν εμείς,
να είμαστε εμείς,
μπορεί να μην μοιάζουμε με τους άλλους
μπορεί να μην αρέσουμε στους άλλους
και τελικά δεν αρέσουμε και στον εαυτό μας
μα γινόμαστε όπως μας αποδέχονται οι άλλοι
και τότε δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας
δεν τον ανεχόμαστε
δεν τον μαχόμαστε.

και τότε, εκείνη την στιγμή που σκέφτηκα
πως δεν μπορεί να γυρίζουν όλα
γύρω απο τον έρωτα, ενώ υπάρχουν όλα αυτά τα σημαντικά,
γύρω απο την ζήλια,
γύρω απο το πάθος,
γύρω απο την αρρωστημένη κτητικοτητά μας
σε έμψυχα και άψυχα,
γύρω απο τους πόσους γνωστούς έχουμε
και πόσοι μας κολακεύουν,

και ένοιωσα να φτάνω τον άνεμο στην ακρογιλιά
να βρίσκω το χρώμα του φιλιού
και να βρίσκω και τον εαυτό μου
εκεί μικρό και μόνο
πόσο αγάπη ήθελε πόσο κανάκεμα
πόση ζεστασιά, έτσι για να περάσει απο την εφηβεία του έρωτα
στην ωριμότητα της αγάπης,
για μένα, για τον διπλανό μου, για τον πλανήτη,
και τότε κατάλαβα,
πόσο παιδικό πράγμα είναι ο έρωτας,
και εγώ τον είχα παρεξηγήσει........................


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ελπίζω αρα ζω, με αγάπη, κι η αγάπη ποτέ δεν χάνεται..
 
martin luther
16-06-2010 @ 23:18
::love.::
sofiagera
16-06-2010 @ 23:24
να μάθουμε να ξεγυμνώνουμε
την ψυχή μας
να την λυτρώνουμε πλενοντάς της στο νερό της συγχώρεσης
των άλλων, του εαυτού μας. ::up.:: ::up.:: ::up.:: Πολύ ωραίο!!!!Λύτρωση!!!!!
μηχανοδηγος
16-06-2010 @ 23:56
πόσο παιδικό πράγμα είναι ο έρωτας,
και εγώ τον είχα παρεξηγήσει.............

::rol.:: ::rol.:: ::rol.::
Γιάννης Ποταμιάνος
16-06-2010 @ 23:59

να μάθουμε να ξεγυμνώνουμε
την ψυχή μας
να την λυτρώνουμε πλενοντάς της στο νερό της συγχώρεσης
των άλλων, του εαυτού μας.

Πολύ ωραίο Αθηνά
την καλημέρα μου
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
oneiropola
17-06-2010 @ 01:31
Σκέφτηκα όχι μόνο για μένα, αλλά και για τους άλλους,
πως για μια φορά θα ήθελα
να μάθουμε να ξεγυμνώνουμε
την ψυχή μας
να την λυτρώνουμε πλενοντάς της στο νερό της συγχώρεσης
των άλλων, του εαυτού μας.
::yes.:: ::yes.:: ::hug.::
adespotoi
17-06-2010 @ 02:55
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής..... ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος
17-06-2010 @ 03:02
και τότε κατάλαβα,
πόσο παιδικό πράγμα είναι ο έρωτας,
και εγώ τον είχα παρεξηγήσει........................

::love.:: ::hug.:: ::smile.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
17-06-2010 @ 03:07
καλημεραααααααααα!!!!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::theos.::
malkon64
17-06-2010 @ 03:32
Ξεχωρίζει !!!

Μπράβο !

::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
κυριακάκης
18-06-2010 @ 01:00
Ξεγιμνώνοντας την ψυχή... φτάνεις στην ολοκλήρωση!!!
Υπέροχο!!
genikos
20-06-2010 @ 11:51
συμφωνώ απόλυτα με το κλείσιμό σου... ο έρωτας είναι μια ορμητική ανάγκη που κυριαρχεί τη νιότη... όσο μεγαλώνουμε όμως -κάποιοι από μας- συνειδητοποιούμε πόσο υπερεκτιμημένη ανάγκη είναι...
Nikos Krideras
20-06-2010 @ 22:12
πολύ ωραίο ! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Spartinos
22-06-2010 @ 00:04
Πολυ ωραιο!!!
καλημερα
martin luther
21-07-2010 @ 00:17
σας ευχαριστώ όλους!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο