| |
Η τοπολαλιά μας
Ετζιάτισα ένα τζιατιστό
να σας το πω θαρκούμαι
Ανοίξετε μάθκια τζιαι αυκιά
κανέναν εν φοούμαι
Τζιαι αν τη μιλώ τη σιέρουμαι
Τζιύπρος μου τη λαλιά σου
την όμορφη τη γλώσσα σου
την πέρκαλλη μιλιά σου
Τα γάργαρα σου τα νερά
να τρέχουν να ποτίζουν
όσους διψούν να μάθουσιν
τη γλώσσα τη δική σου
Εν έσιει γλώσσα πιο γλυτζιά
που της Τζιύπρου την τοπολαλιά
Να σιέρουνται που την λαλούν
τζιαι να νεώνουν που την τραουδούν
Τους ξιπασμένους άηστους...
να κάμνουν τα δικά τους...
Νομίζουν πως εν ανώττεροι;
Γελιέται η θωρκά τους
Μίσιη μου δεν την μιλούν
την γλώσσα του χωρκάτη
Εν τούτην όμως που ‘χούσιν
οι ξένοι εις το μάτι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
