| |
οταν γινεις δακρυ κατω απ τα βλεφαρα μου
πρωτη θα χεις σκεπασει με θλιψη τη χαρα μου
εισαι η παραισθηση ολων μου των αισθησεων
αισθηση μεγαλη των κρυφων μου παραισθησεων
μ εβαλες μες στα ματια σου και πεταξα ψηλα
ολα εκει περα ηταν τοσο απλα
ηθελα να τα κλεισεις να μεινω λιγο ακομα
ηταν τοσο αγνο αυτο το μπλε το χρωμα
τι ωραια που περνουσα στο γαλαζιο των ματιων σου
κι ημουνα το παζλ των χιλιαδων κομματιων σου
το καθενα και μια γευση απο τη ζωγραφια
μα κανενα δε ταιριαζει μεταξυ τους τωρα πια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
