Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το Πένθος
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130447 Τραγούδια, 269376 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το Πένθος
 να' σαι καλά εκεί που είσαι
 
ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ

Πάγωσε ο ήλιος κι οι ακτίνες μια φορά
πόσο παράξενη να είναι αυτή η μέρα
μεμιάς παγώσαν των ανθρώπων κι οι ματιές
κι ούτε που αντάλλαξε κανείς μια ‘’καλημέρα’’

Κι όλα τα σύννεφα κινούνται σιωπηλά
παίζουν στενάχωρα ουράνια κρεμάλα
μήτε μια στάλα από δροσερή βροχή
κι ούτε ένα δάκρυ που να μοιάζει με ψιχάλα

Ο ουρανός πού’ ταν απέραντη αγκαλιά
κάποτε έμοιαζε με θάλασσα γαλάζια
έχει ραγίσει από βροντές κι αστραπές
κόκκινες φλέβες απ’ το αίμα σαν ποτάμια

Και τα λουλούδια μου σαν νιώσαν αλλαγή
έτσι όπως νόμιζαν τον ξαφνικό χειμώνα
γείραν το βλέμμα τους με πόνο προς τη γη
κι όλα τα πέταλά τους έπεσαν θλιμμένα

Κάποτε άκουγα κελάηδα πουλιών
κάτι σα θρήνος τώρα βούλωσε τ’ αυτιά μου
κι όλοι οι άνθρωποι αγέλαστοι εμπρός
είδαν εσένα να σκορπίζεσαι μακριά μου

Ηρθε κι ο άνεμος σε πήρε από δω
και σε στροβίλιζε χωρίς να σε λυπάται
πήρε το γέλιο την αθώα σου ζωή
σε χρόνους πού’ ρχονται κανείς δε θα θυμάται

Μα εγώ κρατάω το χαμόγελο αγκαλιά
κείνα τα χείλη που όλο αλήθειες ταξιδεύουν
γλυκές μα σκόρπιες λέξεις πάνω στα φιλιά
το παγωμένο σώμα πάλι ανασταίνουν

Μόνη ελπίδα και κρυφή παρηγοριά
πώς ζεις ανάμεσα σε κήπους μ' ανεμώνες
νιώθω πως τώρα σε γαλήνη ζεις σιμά
εκεί που είσαι δεν υπάρχουνε χειμώνες

Καλά το δέχτηκα να λείπεις μακριά
τί κι αν ο ήλιος τώρα πια έχει παγώσει
εσύ είσαι ήλιος να ζεσταίνεται η ψυχή
έστω κι αν μέσα στη καρδιά έχει νυχτώσει


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

τί χρώμα έχει η μοναξιά...( Αλκυόνη Παπαδάκη )
 
sofiagera
20-06-2010 @ 12:45
μεμιάς παγώσαν των ανθρώπων κι οι ματιές


::angel.:: Oι ματιές μιμούνται τη ματιά αυτού που φεύγει.......
**Ηώς**
20-06-2010 @ 13:28
κόκκινες φλέβες απ’ το αίμα σαν ποτάμια
............................................................................. ::love.::
P.a.v.l.o.s
20-06-2010 @ 13:31
Μα εγώ κρατάω το χαμόγελο αγκαλιά ::up.:: ::up.::
oneiropola
20-06-2010 @ 13:34
Δεν εχω λογια !!! ::sad.::
ppoppo
20-06-2010 @ 13:38
ευχαριστώ πολύ-τα φιλιά μου καλό ξημερωμα να εχουμε
αντικλείδι
20-06-2010 @ 14:00
πολυ ωραιο , ευγε σου ... ::yes.::
απειρη κουταμαρα :-)
20-06-2010 @ 15:19
::sad.::
Αγνή
20-06-2010 @ 15:39
η τελευταία σου ειδικά... ::sad.::
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
20-06-2010 @ 21:56
εσύ είσαι ήλιος να ζεσταίνεται η ψυχή
έστω κι αν μέσα στη καρδιά έχει νυχτώσει
Φανταστική γραφή που αγγίζει εσώψυχα!!!!!! ::up.:: ::theos.:: ::love.::΄Σαλονικιά με συγκίνησες!!!!
Nikos Krideras
20-06-2010 @ 22:17
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Nikos Krideras
20-06-2010 @ 22:18
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Nikos Krideras
20-06-2010 @ 22:18
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο