Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Με μια τεκίλα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130457 Τραγούδια, 269383 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Με μια τεκίλα
 
Με μια τεκίλα στο απέραντο μονάχος
ήρθε η έμπνευση απρόσμενα κοντά μου.
Είμαι θηρίο και συνάμα μονομάχος
μαύρο σκοτάδι πέφτει στον ορίζοντά μου.

Η Κυριακή μου ολοφώτεινη, καθάρια.
Χωρίς τα σύννεφα από γνωστό τραγούδι
Μπροστά μου έχω της ζωής μου τα σενάρια.
Πάντου αγκάθια, δεν υπάρχει ένα λουλούδι.

Γουλιά γουλιά και η θολούρα μεγαλώνει.
Θάλασσες κίτρινες, κόκκινο το φεγγάρι.
Μέσα στη ζάλη η φαντασία μου ματώνει
Μίας χαράς θέλει να βρει το απομεινάρι.

Και στο ραδιόφωνο ένα τραγούδι παίζει.
Σαν το απόσταγμα της πίκρας μου της μάυρης.
Ένα ποτήρι άδειο πάνω στο τραπέζι.
Μες στα μεθύσια αυτό που ψάχνεις πάντα θά ‘βρεις.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Αν είσαι εσύ αστέρι εγώ είμαι ουρανός
 
Kostas Houston
20-06-2010 @ 14:07
http://www.youtube.com/watch?v=NVmJzHuu0gs
αντικλείδι
20-06-2010 @ 14:09
Πολυ ωραιο !!!!!!!!!! ::theos.:: ::up.:: ::theos.::
ΚατεριναΘεωνα
20-06-2010 @ 14:26
ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΑΛΗ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΜΑΤΩΝΕΙ!!!!!!


::theos.:: ::yes.:: ::theos.::

oneiropola
20-06-2010 @ 14:28
Γουλιά γουλιά και η θολούρα μεγαλώνει.
Κίτρινες θάλασσες, κατακόκκινο φεγγάρι.
Μέσα στη ζάλη η φαντασία μου ματώνει
Μίας χαράς θέλει να βρει το απομεινάρι.

Καταπληκτικο γεματο με εικονες !!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
καλη εδβομαδα Κωνσταντινε !!!!
Ναταλία...
20-06-2010 @ 21:05
Γουλιά γουλιά και η θολούρα μεγαλώνει.
Κίτρινες θάλασσες, κατακόκκινο φεγγάρι.
Μέσα στη ζάλη η φαντασία μου ματώνει
Μίας χαράς θέλει να βρει το απομεινάρι.

πάρα πολύ ωραίο Κώστα ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
ΜΝΗΜΩΝ
21-06-2010 @ 00:12
Μποτίλια είν' η ζήση μας κι όσο μας ζει μεθάει
κι όσο εμείς την πίνουμε εκείνη οδηγάει.......

Φίλε μου Κων/νε την καλημέρα μου και τον θαυμασμό μου για το εκπληκτικό σου ποίημα.
apelsini
21-06-2010 @ 00:23
::up.:: ::yes.:: ::theos.::
Evangelina
21-06-2010 @ 02:50
Μέσα στη ζάλη η φαντασία μου ματώνει
Μίας χαράς θέλει να βρει το απομεινάρι.

πολύ καλό...! ::up.:: ::theos.::
peiraiotissa
21-06-2010 @ 03:25
Απαράδεκτα υπέροχο!!!!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::theos.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
21-06-2010 @ 05:38
::yes.:: ::yes.::
TAS
21-06-2010 @ 10:17
μέσα στα χρώματα των στίχων σου, η φαντασία ματώνει . .

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο