| |
Με την προσδοκία της επόμενης μέρας, ζω, ελπίζοντας πώς θα ζήσω λίγο φως.
Κάθε μέρα παίρνεις τον πόνο μου στα δάχτυλά σου,τον πλάθεις σαν μυθιστόρημα.
Με κοιτάζεις στα μάτια και μου λες να ελπίζω,να μην πουλάω τη ψυχή μου στο σήμερα.
Κάθομαι και εγώ,σαν ναυαγός αβέβαιος, περιμένω,στωικά, να έρθει η επόμενη ημέρα.
Ο πόνος μου είναι δυνατότερος και οι λέξεις δεν τον πνίγουν, τον ζωνταντεύουν
του δίνουν υπόσταση, μορφή, φωνή και όπλα.
Κάθε μέρα χαρίζεις λέξεις στον πόνο μου να τον εξευμενίσεις, μα είναι όλα προσωρινά.
Μέσα στο χάος ακούω τη φωνή σου να ζητά να περιμένω...άλλη μια μέρα.
Άλλη μια μέρα, μέρα στη μέρα, στάλες κυλάει το αίμα από τις φλέβες,μούσκεψε τα σοφά σου βιβλία.
Οι δαίμονες μου, μέρα -μέρα πολλαπλασιάζονται και γίνονται όλο και πιο επιθετικοί.
Μια μέρα θα με κατασπαράξουν και εσύ δεν θα βρεις ούτε τα απομεινάρια μου να με κλάψεις.
Να με θρηνήσεις,έστω για λίγο,όσο αρμόζει σ'έναν απλό, ολότελα θλιμμένο άνθρωπο.
Μέχρι τότε, σαν μικρό παιδί, θα περιμένω το θαύμα να με σώσει.
...με τη προσδοκία της επόμενης μέρας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
