| |
Της μάνας μου ο τρίτος γιος είμ' ο βενιαμίν.
Ο χαρακτήρας μαλακός, σα να 'βαλες σουπλίν,
Από μικρός στα βάσανα να βγουν τα προς το ζειν
Κι όλο στο δώσε ήμουνα και σπάνια λαβείν.
Μετά από κάτι κόλπα σου σε ένα ντραϊβίν,
Ρωτάς και γω αν σ' αγαπώ σου λέω, κατεξοχήν.
Κι αφού το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.
Λουλουδικό στο χέρι και έχω την τιμήν.
Σου δίνω βιβλιάρια τραπέζης καταρχήν.
Και κάτι λίγες μετοχές που είχα από πριν.
Μα γίνεσαι παράδειγμα προς αποφυγείν.
Τα αρπάζεις και μου τρέπεσαι εις άτακτον φυγήν
Μου λες ότι τελούσα υπό δοκιμήν.
Μ' ένα φιλί στο μάγουλο μου λες στο επανιδείν.
Και εγώ που δεν φοβάμαι το δις εξαμαρτείν.
Σου δίνω και την κάρτα μου σου λέω και το pin.
Ξεχνώ την αδικία σου αυτή καθεαυτήν.
Ξεχνώ πως τριγυρνάω με μπαλωμένο τζιν.
Κρέμομαι απ'το τηλέφωνο πεθαίνω για ένα ντρινν
Του έρωτα φανατικός ένας μουτζαχεντίν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
