Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: ξεγελώντας κόσμο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130711 Τραγούδια, 269447 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ξεγελώντας κόσμο
 
[align=center][font=Sylfaen][color=navy]μικρή γελούσες τον πατέρασου όταν σε έδερνε με πίκρα
λίγες φορές που έσφαλες σε έδειρε με ένα χλωρό στον κώλο
κλαδί μέχρι να μαλακώσει απο σκληρό να καταλάβεις
πως έκανες κάτι επικίνδυνο και μήν το ξανακάνεις
μα εσύ φορούσες όλα τα βρακιάσου το ένα πάνω απ’ τ’ άλλο
ή της μαμάς φορούσες το σουτιέν στον παιδικόσου κώλο
κάτω απο το παντελονάκισου κι έκανες πως πονούσες
έσκουζες τάχα πως πονάς αλλά απο μέσασου γελούσες
και τώρα σάν μεγάλωσες εμένα γέλασες τον έρμο
προδώνοντας βαριά τον έρωτα και τα ίδιασου τα δάκρυα
όχι πως δέν μου έκοβε το ήξερα μα ήμουν μακριάσου τότε
και ύστερα τον εχθρόμου γέλασες ερχόμενη σ’ εμένα
και πάλι με γελάς γυρίζοντας κρυφά προς τον εχθρόμου
πόσους ακόμη γέλασες μπορεί κι εσύ να μή θυμάσαι
ήμουν μακριάσου και με γέλασες - τον θεό πώς θα γελάσεις;
είναι κι εδώ κι εκεί είναι και παντού και πώς θα τον γελάσεις;
γελιέσαι ξεγελώντας κόσμο και έρχεται ώρα για να κλάψεις
τί να έμαθες απ’ το ιερό βιβλίο που κουβαλάς στην τσάντα;
τόσο ξεθάρρεψες που προσπαθείς το θεό να ξεγελάσεις[/align]




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

το καλό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι καλό· το κακό, απο ΌΠΟΥ κι άν προέρχεται, είναι κακό.
 
Amersa K
07-07-2010 @ 22:24
Μήπως ο αγώνας της επιβίωσης σε περιβάλλον άγριο μας κάνει πονηρούς;
Να φταις εσύ, άραγε; ή ο σκληρός πατέρας σου, που ήθελε να σε μάθει τον σωματικό πόνο πρώτα απ' τον πνευματικό κόπο;
λέω εγώ τώρα...
::angel.::
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
07-07-2010 @ 23:37
::up.:: ::up.::
anuya
08-07-2010 @ 03:59
το σχόλιοσου με έβαλε σε σκέψεις. Άραγε ο άνθρωπος χωρίς πόνο μπαίνει σε κόπο?
Amersa K
08-07-2010 @ 04:23
" Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου.
Είναι οι γιοί και οι κόρες της χαράς της ζωής για τη ζωή.
Για τη ζωή τους είσαι το μέσο κι όχι η αρχή, κι ας μένουν κοντά σου, δεν ανήκουν σε σένα.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, όχι όμως και τις ιδέες σου, γιατί ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δώσεις μια στέγη στο σώμα τους, όχι όμως και στην ψυχή τους, γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο που εσύ δεν μπορείς να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις, μην προσπαθείς όμως να τα κάνεις όμοια σου. Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω και δε σταματά στο χθες.
Είσαι το τόξο απ' το οποίο εκτοξεύονται τα παιδιά σου σαν ολοζώντανα βέλη.

Κάνε τοξότη, η σαΐτα που στα χέρια σου κρατάς να σημαίνει χαρά."

Kahlil Gibran
"Ο κήπος του προφήτη"


::9623.::
Ναταλία...
08-07-2010 @ 04:31
::up.:: ::up.::
anuya
08-07-2010 @ 11:45
η ειλικρίνεια είναι ο θεμελιώδης κανόνας για όλους, ανεξαρτήτως έθνους, τόπου, χρόνου, ηλικίας, φύλου, κ λοιπόν διακρίσεων
kantadoros
08-07-2010 @ 12:07
Εγώ πάλι που δε μπορώ να φανταστώ να τιμωρώ ένα παιδί βρίσκω παρ' όλα αυτά αναλογίες.
Τον εαυτό μας ξεγελάμε.Ο Θεός έχει άλλες δουλειές, μας αφήνει να ξεγελιόμαστε
anuya
08-07-2010 @ 22:17
Μήν είσαι τόσο σίγουρος για το τί δουλειές έχει ο Θεός

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο