| |
Σε μια ζωη που ολα υποφερονται
Που ως και ο ερωτας δεν ξερει να φανει
Ολα μπορουν απλα να υπομενονται
Οσπου μια μερα να ρθει να μας βρει
Σε ενα δρομο, που δεν ξερουμε πως ηρθαμε
Μπορουμε παντα να δουμε την οδο
Και ας ρωτησουμε και κανενα γειτονα
Αν μπορει να μας παρει απο δω
Γιατι στα ματια μας μπροστα ειναι η ευτυχια
Και εμεις δεν ξερουμε πως να την δεχτουμε
Ονειρευομαστε τα παντα με μανια
Εκεινο το απιαστο που θελουμε να βρουμε
Σε ενα αδιεξοδο που δεν μας βγαζει τιποτα
Παντα μπορεις απλα πισω να γυρισεις
Μα αν προχωρησεις και λιγο στα ανυποπτα
Μπορεις απλα μπροστα να προχωρησεις
Γιατι σε εκεινους που δεν ξερουν τι να νιωσουνε
Εγω βαρεθηκα να ξαναλεω τα ιδια
Εκεινοι πανε την αγαπη να εξοντωσουνε
Και στις γυναικες τους πουλανε παραμυθια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
