| |
πέρασαν τόσα βροχερά βράδια,καλοκαιριού..
να ψάχνω τη μορφή ενός χαμένου έρωτα...
κι όλα είχαν το χρώμα του πέπλου της νύχτας...
μαύρο..
παντού..
μα κυρίως μέσα στη ψυχή μου...
πέρασαν τόσες μέρες χειμωνιάτικες μες το καλοκαίρι...
να ψάχνω απο κάπου να πιαστώ,ενα χέρι...
κι όλοι είχαν φύγει..
κανέις δεν ήταν εκεί..
τ'αδέλφια..
οι γονείς..
οι φίλοι..
δήθεν..
είχαν όλοι φύγει απο κοντά μου..δεν άγγιζαν την καρδιά μου..
κι ολοι είχαν φύγει..
μα πως..?
αφού κι εσύ ..
εσύ που τάχα μ'αγαπούσες,
απουσία μες τη ζωή μου είχες αφήσει...
πέρασε το καλοκαίρι,με τη σκοτινιά ενός βαρύ καταχείμωνου...
πίσω..
ενα ''τοπίο'' γεμάτο συντρίμμια και γκρεμισμένα όνειρα..
κι εκεί που κανείς δεν τόλμησε να κάνει αυτή την τόσο απλή κίνηση...
εκεί...
στο παραπέντε..
εκεί..
στο χείλος της καταστροφής..
εκεί..
στην άκρη του γκρεμού..
άπλωσες το χέρι..
ένα χέρι να πιαστώ..
να σηκωθώ ξανα...
μου δωσες το χέρι..
κι ας μην με είχες γνωρίσει ποτέ σου..
με σήκωσες ξανα...
κι ο χειμώνας καλοκαίρι έμοιαζε...
σταμάτησες τη βροχή και μου πες πάμε μαζί...
στο δρόμο της ζωής...
κι έτσι τα δύσκολα πέρασαν...
κι όλα έγιναν ήλιος φωτεινός μες τη δική σου αγκαλιά...
κι όλα έγιναν φώς...
ετσι κυλούσαν οι μέρες..
εσυ..
εγω..
εμεις!!!!
****σε μιαν ανάσα..ο,τι έγινα σε σένα το χρωστάω..***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
