| |
Ήταν μια Παρασκευή οταν θέλησε να πεθάνει
τέτοια λύρα εδώ στη γης δεν θα ηχήσει πάλι
αφού δεν είναι εδώ για να μας αναστήσει
τέτοια φωνή δεν θα φωνάξει πια το αδίκο να νικήσει
αφού τον ζήλεψε ο Θεός κι έφυγε για να του τραγουδήσει.
Κρατάει τώρα τη γαλήνη των ψυχών μας με το χρυσό του δοξάρι
και την θερμή φωνή του την έδωσε για προίκα στα παιδιά μας
δεν τον κρατήσαμε εδώ στη γη να τον έχουμε καμάρι
τώρα ο κόσμος μας δε βαστήτε με τα λεγομενά μας, τα ψευτικά μας.
Του κόψαμε το κλονάρι της ψυχής του σ'έναν βαρύ Φλεβάρι
κι εχάθηκε στον ουρανό κρατώντας τον χρυσό και προδωμένο εαυτό του
σ'αυτό τον κοσμο τον πικρό, τον σκληρό, σ'ένα βαρύ Φλεβάρι
χάρησε όλα τα καλά κι έδωσε την καρδία του κι όλο το είναι των ματιών του
Λατρέψαμε τον τρόπο που μας τάραζε με τους λάμπρούς ρυθμούς του
τους ύμνους για τους ποιητές στους σύντομους καιρόυς του
λατρέψαμε τον κόσμο του, που ήταν όλο αγάπη στους πιο σκληρούς εχθρούς του
γιατί ήταν ενας θνητός που γιόρταζε τις χαρές μαζί με τους καιμούς του
Τα έγραψα όλα αυτά γιατί με τον καιρό του ρίζωσε βαθιά το κάθε μερτικό του
κι έδωσε και σε μας λίγο απ'τον εαυτό του
Στον λατρεμένο ερμηνευτή των λατρεμένων ποιητών.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
