stixoi.info: Στάση

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131960 Τραγούδια, 269739 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Στάση

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που δολοφονούνται ανά τους αιώνες από κάθε λογής τρομοκράτες, νόμιμους ή παράνομους

«Υπάρχουν όνειρα αραχτά , πού δεν σαλπάρουν ,
πού αλήτες άνεμοι δεν στέργουν να τα πάρουν .
Καράβια - όνειρα , αταξίδευτα σκαριά .» Τilt

-Εγώ λεω να πάμε με τα πόδια. Έχει καθυστερήσει αρκετά.
-Κάνει ζέστη και δεν αξίζει να περπατάμε τόσο δρόμο.
-Αν δεν έρθει σε 10 λεπτά εγώ φεύγω.
-Να το! Μάλλον άκουσε τις παρακλήσεις σου και ήρθε.

-Πότε μου είπες ότι επιστρέφεις;
-Μεθαυρίο. Όταν πάρω το πτυχίο την ίδια μέρα έχω κάνει κράτηση.
-Πόσο καιρό έχεις να δεις τους γονείς σου;
-Πάνω από 2 χρόνια. Δεν είχα χρόνο με τόσο διάβασμα.
-Κανονική υποδοχή θα σου κάνουν όταν γυρίσεις
-Μωρέ τίποτα να μην κάνουν! Αρκεί που θα τους δω. Μου έλειψαν τόσο..
-Θα τους χορτάσεις τώρα. Θα δεις και το μωρό.
-Αυτό κι αν το περιμένω! Μόνο από φωτογραφίες το έχω δει.
-Σε αυτή τη στάση σταματάμε;
-Όχι ακόμα. Στην επόμενη

-Εσύ πότε λες να φύγεις.
-Ομολογώ ότι έχω συνηθίσει την Αγγλία. Θα έλεγα πως την έχω αγαπήσει.
-Και σκοπεύεις να μείνεις για πάντα εδώ;
-Φυσικά όχι. Θα δουλέψω λίγο και μόλις γυρίσω αρραβωνιάζομαι.
-Απορώ πως αντέχεις μακριά από τον αρραβωνιαστικό σου τόσο καιρό.
-Η ελπίδα. Η υπομονή. Ξέρουμε πως σε λίγο καιρό θα είμαστε πάντα μαζί
-Στους γονείς σου έχεις μιλήσει;
-Όλα θα γίνουν με την σειρά τους. Κάτι πάντως τους έχω αναφέρει
-Ωχ περάσαμε την στάση μας! Ξεχαστήκαμε με την κουβέντα
-Σιγά μωρέ θα περπατήσουμε λίγο. Η επόμενη δεν απέχει πολύ

-Ξέρεις τι θα ήθελα τώρα που θα πάμε σπιτι;
-Ελπίζω όχι να διαβάσεις πάλι!
-Όχι. Θα ήθελα να καθίσω στο μπαλκόνι μου με θέα το Ρολόι
και να ανασύρω από την μνήμη μου όλες τις όμορφες στιγμές
που πέρασα εδώ ως φοιτήτρια, όλους τους δρόμους που περπάτησα
αυτά τα δυο χρόνια που βρίσκομαι εδώ, όλους τους ανθρώπους
που γνώρισα και αγάπησα αυτά τα χρόνια.
-Σίγουρα θα έχεις να θυμηθείς πολλά
-Πολλά και όλα με την δική τους μοναδικότητα. Ελπίζω στη
ζωή μου να πλημμυρίσω από εικόνες ανθρώπων και τόπων
όπως αυτού εδώ. Είναι ίσως το μόνο που μετράει στη ζωή..

-Τι κοιτάς επίμονα εκεί πίσω;
-Κάποιος έφυγε και ξέχασε την τσάντα του. Θα την δώσω στον οδηγό

«Τρομοκρατική επίθεση δέχθηκε το Λονδίνο. Τουλάχιστον 50 νεκροί
και 300 τραυματίες. Όλοι οι επιβάτες του τραγικού λεωφορείου βρήκαν
φριχτό θάνατο. Ανάμεσα στα πτώματα πολλοί νέοι άνθρωποι»

Μετέωρος ʼγγελος


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Κοινωνικά & Πολιτικά Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

www.shortstory.gr

επισκέπτης 12-07-2005	αααααχ ʼγγελε!! Δεν το αντέχω αυτό που έγραψες, πραγματικά!
vffou 12-07-2005	Μετέωρε είναι καταπληκτικό! Έχω δακρύσει... Αυτά...
e-LENITSA!!! 12-07-2005	Γραψτε και απο κάτω το σάιτ σας κύριε ʼγγελε, κανει διαφημίση ;)
AceOfSpades 12-07-2005	ένα μεγάλο Μπράβο για την απίθανη απόδοση μιας πιθανής ιστορίας παράπλευρων απώλειων ενός κηρυγμένου πολέμου. Φαντάζομαι ότι αρκετοί έμποροι συστημάτων ασφαλείας τρίβουν ήδη τα χέρια τους... Η συνέχεια επί του CNN
...sou... 12-07-2005	.............
Ίμερος 12-07-2005	πολύ ευαίσθητο..η άλλη πλευρά των αριθμών..εύγε
Tilt 12-07-2005	Με τιμάς κι αυτό γιά μένα, ποιητή, έχει ανεκτίμητη όσο κι επώδυνη αξία !
Εκάτη 13-07-2005	....Δεν έχω λόγια.... Μια καλημέρα μας μόνο

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο