| |
| | Πρωινές Σκέψεις, Ιι |  | | |
Δεν ξέρω αν το ‘χετε σκεφτεί κι εσείς-ή μάλλον πόσο συχνά το σκέφτεστε. Γιατί όποιος και να’σαι, όπου κι αν βρίσκεσαι, ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής τάξης, θρησκευτικών, πολιτικών και άλλων πεποιθήσεων και προτιμήσεων, αυτή η σκέψη εισβάλλει σίγουρα στο μυαλό (και στη συνέχεια –αναμφίβολα πλέον- και στην καρδιά). Δεν ξέρω αν το ‘χετε ζήσει μια, δυο, τρεις ή άπειρες φορές και δεν έχει σημασία ούτως ή άλλως γιατί η εμπειρία μετριέται σε ένταση, και σαφώς όχι σε ποσότητα. Πάντως ποντάρω ανεπιφύλαχτα στο ότι μια μεγάλη πλειοψηφία από τους ανθρώπους εκεί έξω, που προσποιούνται πως η ζωή τους κυλάει ρολόι, πως όλα είναι απλά και τακτοποιημένα όταν κανείς το επιδιώξει αρκετά για να το επιτύχει, πως όλοι αυτοί λοιπόν, θα έχουν κάνει αυτή τη σκέψη, έστω και περιστασιακά (ή έστω τελοσπάντων, για μια φορά μόνο). Γιατί οι σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μας να είναι τόσο, μα τόσο περίπλοκες;
Καμία πρωτοτυπία, κι αυτό είναι εν γνώσει μου. Μια απλή, καθημερινή, αναπάντητη ερώτηση. Σαν όλες αυτές που μας βομβαρδίζουν κατά καιρούς, και που αγνοούμε –κατ’επιλογήν κι αυτό- γιατί απλούστατα δεν επιβίωσε ποτέ κανείς προσπαθώντας ν’απαντήσει σε αναπάντητες ερωτήσεις. Παραδέχομαι, πραγματικά καμία πρωτοτυπία-τίποτα που δεν ξαναγράφτηκε, που δεν ειπώθηκε, που δεν τραγουδήθηκε πριν, και τίποτα που δεν θα συνεχίσει ν’ανακυκλώνεται, όπως γίνεται άλλωστε εδώ και χρόνια. Κι όμως κάθε φορά που μας επισκέπτεται αυτή η σκέψη, μας χτυπά κατακέφαλα, λες κι είχε βάλει στόχο να μας εξουθενώσει, να μας αποδυναμώσει με κίνδυνο να οδηγηθούμε αργά στην έκρηξη. Εκρήξεις θυμού, απογοήτευσης, απελπισίας, αποτέλεσμα αδιέξοδων και λάθος διεξόδων... πολλές εκρήξεις έχει τούτη η ζωή.
Περίπλοκες οι σχέσεις, και άντε να βρεις την άκρη. Θέλει κότσια να ψάχνεις για την άκρη. Μα ακόμα κι αν είσαι ανάμεσα στους λίγους που τολμούν, και δεν κρύβονται ούτε πίσω απ’το ‘οχυρό’ τους (και σιγά την προστασία δηλαδή, όταν είναι να πληγωθείς κανένα τείχος δεν σε σώζει) ούτε πίσω από το δάχτυλό τους, το ποσοστό επιτυχίας είναι μειωμένο. Το πιθανότερο πάντως είναι η προσπάθεια να επιφέρει καμιά έκρηξη-μια απ’τις γνωστές εκρήξεις. Ένα-δυο συμπεράσματα θα τα βγάλεις, δεν λέω, αλλά όχι πως θα βοηθηθείς ιδιαιτέρως. Αυτοί που αγαπάς αγαπάνε άλλους κι εσύ δεν νοιάζεσαι τόσο πολύ γι’αυτούς που σ’αγαπούνε. Κι αν υποθέσουμε πως η αγάπη είναι αμοιβαία, πως κάποτε αγαπάς και αγαπιέσαι (ναι, ταυτόχρονα, μεγάλο επίτευγμα), τότε η αγάπη αλλοιώνεται, αλλάζει σχήματα, χρώματα, ενδυμασίες, μορφές, πρόσωπα, μέχρι που δεν αγαπάς με τον ίδιο τρόπο που αγαπιέσαι. Κινδυνεύεις να κατηγορηθείς πως δεν αγαπάς αρκετά ή ακομά πως αγαπάς υπερβολικά, εάν το άτομο που έχεις απέναντί σου δεν μπορεί να νιώσει όπως νιώθεις. Όχι πως πρέπει δηλαδή πάση θυσία να σε νιώσει. Το χειρότερο είναι πως δεν μπορείς να εκφράσεις όπως θέλεις ό,τι κι αν είναι αυτό που νιώθεις. Αν ανοίξεις τυχαία ένα λεξικό, μια σελίδα αρκεί για να ανακαλύψεις καινούριες λέξεις. Μα έλα που οι λέξεις δεν είναι ποτέ αρκετές για να μεταφράσουν αισθήματα. Η επόμενη λύση είναι να διαβάσεις κανένα από εκείνα τα πολυζήτητα βιβλία για τη γλώσσα του σώματος. Ωραία κίνηση, μόνο που ούτε κι αυτό αρκεί.
Κι έτσι αφήνεσαι, δρας όπως κρίνεις καλύτερα και περιμένεις υπομονετικά αντίδραση, ελπίζοντας πως δεν θα παρεξηγηθείς, πως όλα θα ακολουθήσουν την πορεία που χάραξες μέσα στο μυαλό σου (και που κατά την αποψή σου είναι η σωστή-ακόμα κι αν δεν μπορείς κατ’ουδένα λόγο να εξωτερικεύσεις τη σκέψη σου.) Κάπου βαθιά μέσα σου είσαι αισιόδοξος, μα σαν αυτός που αγάπησες πάρει τα μπογαλάκια του και φύγει απ’την ζωή σου (απλός ο λόγος, όσο περίπλοκες κι αν ειναι οι σχέσεις: δεν μπόρεσε να καταλάβει), τότε σκουπίζεις τα δάκρυά σου και μαθαίνεις όλα να τα περιμένεις. Και να μην περιμένεις τίποτα κι από κανένα, αυτό και αν είναι μάθημα.
Περίπλοκες οι ανθρώπινες σχέσεις. Το νιώθω συχνά εγώ, εσείς; ‘Δεν μπορεί, θα το νιώσανε κι άλλοι’, το λέει κι ένα τραγούδι. Και που το νιώθω τι κατάλαβα; Υποφέρω από εκρήξεις, κυκλοθυμική και εκρηκτική θα γράφει το ιστορικό με τις ασθένειές μου. Τουλάχιστον είμαι, κατά κάποιο τρόπο, συνειδητοποιημένη. Καλή αρχή (και μακρύς ακόμα ο δρόμος.) Το σίγουρο είναι πως συνεχίζω ακάθεκτη να αγαπάω-και το πολύ πολύ να πληγωθώ και πάλι, αφού πρώτα εκραγώ. Σας αφήνω όμως με μια άλλη συμβουλή σήμερα, γιατί ελπίζω πως η πρώτη είναι πλέον δεδομένη. Να τα περίμένετε όλα και τίποτα, από όλους κι από κανένα. Ν’αγαπάτε για να αγαπάτε, κι όχι για να αγαπιέστε.Και δεν λέω πως δεν είναι δυσκόλο. Μα τα δύσκολα πάντα αξίζουν τον κόπο, κι ευτυχισμένοι είναι σίγουρα όσοι το καταφέρνουν. Γι’αυτό χαμογελάστε, και καλή μας τύχη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΚατεριναΘεωνα
20-07-2010 @ 06:38 | Καμία πρωτοτυπία, κι αυτό είναι εν γνώσει μου. Μια απλή, καθημερινή, αναπάντητη ερώτηση. Σαν όλες αυτές που μας βομβαρδίζουν κατά καιρούς, και που αγνοούμε –κατ’επιλογήν κι αυτό- γιατί απλούστατα δεν επιβίωσε ποτέ κανείς προσπαθώντας ν’απαντήσει σε αναπάντητες ερωτήσεις. Παραδέχομαι, πραγματικά καμία πρωτοτυπία-τίποτα που δεν ξαναγράφτηκε, που δεν ειπώθηκε, που δεν τραγουδήθηκε πριν, και τίποτα που δεν θα συνεχίσει ν’ανακυκλώνεται, όπως γίνεται άλλωστε εδώ και χρόνια. Κι όμως κάθε φορά που μας επισκέπτεται αυτή η σκέψη, μας χτυπά κατακέφαλα, λες κι είχε βάλει στόχο να μας εξουθενώσει, να μας αποδυναμώσει με κίνδυνο να οδηγηθούμε αργά στην έκρηξη. Εκρήξεις θυμού, απογοήτευσης, απελπισίας, αποτέλεσμα αδιέξοδων και λάθος διεξόδων... πολλές εκρήξεις έχει τούτη η ζωή.
ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΘΑ ΑΓΝΟΗΣΩ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ
ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΩ ΚΟΨΕΙ ΤΙΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ
ΤΗΝ ΤΥΧΗ............. ::laugh.::
ΤΟ
ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ
ΙΣΩΣ ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ
ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ::up.:: ::yes.:: | | Μπούρμπουρ Λίθρας
20-07-2010 @ 07:40 | εγώ πάλι λέω να εμπιστεύεσαι το ένστικτο σου και να μην αφήνεσαι να αλλιώσεις την εικόνα του άλλου για να προσδώσεις χαρακτηριστικά που στην πραγματικότητα δεν έχει.
Η αγάπη δεν είναι δύσκολη.σε καμία περίπτωση όπου πραγματικά αυτή υπάρχει ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
