| |
Απρόσιτος κι απόκρυφος ο πόθος της ψυχής μου
ματώνει μες τα λάθη της μισεί τη λογική μου
Σέρνεται σαν το κύμα το βαρύ στο φύσημα του ανέμου
μονολογεί για το κακό του πιο φρικτού πολέμου
Χαράζει τις γραμμές ξανά, τις σβήνει και τις γράφει
κι όλοι το ξέρουν πως μιλά για κείνα που δεν πράτει
κρατεί το σκήπτρο της σιωπής και θέλει να φωνάξει
για αυτους που την πικράνανε μα όλο αγάπη μοιράζει
Κοίτα τα μέλλον σου εσύ ψυχή και άσε με εμένα
όλα αυτά που θέλησα να πω μου βγήκανε χαμένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
