| |
η οροφή καταρρέει βουλιάζουν οι τοίχοι
σουβάδες και σκόνες παντού
μαζί παρασέρνουν σε άδοξη λήθη
ασπρόμαυρες σκέψεις του νου
Ποιες στ' αλήθεια στιγμές να φυλάξω;
Οι μνήμες μου φωτός μαρμαρυγές
στο σκοτάδι θα μείνω αν τις χάσω
Τι είν' το σήμερα δίχως το χτες;
Ουρλιάζει το στάδιο, όρθιες κερκίδες
κι εγώ σ' εκκινήσεως γραμμή
μισώ αφημένες στη μέση παρτίδες
θα τρέξω ως το τέλος
θα δεις
Ποια πομπή μ' οδηγεί στο βωμό σου
αγιασμό στα μαλλιά ποιος μου ρίχνει;
Το σημάδι ψηλά στο λαιμό σου
Πως μ' αγάπησες κάποτε δείχνει
Στον ύπνο μου χείλη φιλώ μολυσμένα
Προφέρω δυσνόητες λέξεις
Ποια είσαι γυναίκα, τι θες από μένα;
Τι θάνατο μου χεις διαλέξει;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
