| |
τα ονειρα μας μια σχεδια
κατω απο γαλαζιο ουρανο
μια ασπρομαυρη ταινια
ενα τελος μη ιδανικο
μα συ δεν θες να ονειρευομαι τα βραδυα
να βγαζω φτερα με την αυγη
μου λες συνηθεια ειναι οι λεξεις
και αυταπατη καθε αυγη
τα χρονια μας ενα ταξιδι
ενας μικρος τιτανικος
αντι του μανα ξυδι
και ενα επικηδειος πικρος
μα συ μου λες τα βραδυα που περνανε
ειναι ψευτικες μνημες μιας στιγμης
μοιραζεις οινοπνευμα σε μενα
και μου λες να κρυψω την πληγη
ιδανικοι αυτοχειρες
μοιαζουν αυτοι που τα παντα ξεχνανε
με μια ανεση φρικτη
φιλιες και ερωτες στο καιαδα πετανε
ετσι απλα τα παθη τους σιωπανε
πνιγουν τα παντα σε σιωπη
απλα περνανε δεν αγαπανε
μονο γελανε ετσια ρηχα αδιαφορα την ζωη
νεραιδα σε ερωτευτηκα ενα πρωι
και πηρε χρονια να σε μισησω
θαρω μοιαζεις με ψεμα τοσο
ενα παραμυθι διχως αρχη
τα παθη μας θεριευουνε με την αυγη
και εγω δεν εχω δυναμη να σε αγαπησω
ποσο μαλλον να σε μισησω
ξερω μοναχα να περπαταω και να βαδιζω
σε λαβυρινθου πηγη
μα θα μα αρνηθεις φορες εφτα
και οχι τρεις σαν πετρος
και τα καρφια θα τα καρφωσεις πρωτη
γιατι οσοι θελησαν την ζωη
πεθαινουν στη σιωπη
και οσες φορες με αρνηθεις θα πεσω
και θα χαθω στου κοσμου την βουη
και μια πανσεληνο θα βρεχει οξω
θαρρω τα παντα θα αγκαλιαζει σιωπη
μεσα απο ονειρα συντριμια
μια φλογα ενος φοινικα η προσταγη
θα σηκωθω με οσα εχω αφησει
και θα σταθω στου ηλιου την ευχη
αγαπη μου και ονειρα αντιο
οσο εκλαψα φτανει για ζωες δυο
τωρα προσταζει ενως ηλιου ανατολη
ζωες εφτα και δεκα χαλαλι θα ζησω για οσα εχασα μια στιγμη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
