| |
Καθώς εδώ που κάθομαι δεν έχω άλλο να κάνω
από το να σκέφτομαι όλα αυτά που ξέρω, μπας και γιάνω
και καθώς έξω επικρατεί ένα βαθύ σκοτάδι
είπα ένα ποίημα να σας πω έτούτο εδώ το βράδυ
ακούω τα εφηβικά όνειρα
που αυτοκτόνησαν εδώ
ανάμεσα στα τσιμεντένια κλουβιά
ακούω τα όνειρα αυτά
όνειρα φτιαγμένα από χιλιάδες παιδιά
στο ποτάμι του χρόνου ρωτώ
εάν κάθε εποχής τα όνειρα δολοφονούνται έτσι από τους έφηβους ονειρευτές,
χάριν της επιβίωσης;
Και το ποτάμι του χρόνου δεν μου απαντά,
μα μόνο βλέπω μία σκιά στο βλέμα του αρχαίου ποταμού
και καταλαβαίνω, πως ακόμα και αυτός
έχει παραξενευτεί από τις μαζικές αυτοκτονίες των ονείρων στην εποχή μας..
Να λοιπόν που είδε κάτι πρωτόγνωρο και ο ποταμός.
Στην εποχή των ψευδαισθήσεων, στο βούρκο του τσιμέντου,
ελάτε ονείρατα εφηβικά, όνειρα της νιότης
και παίξτε μου το τραγούδι της τραγικής αυτοχειρίας σας,
τον φόνο της ξέγνοιαστης Αντιλόπης..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
