| |
Μαζεμένη κουρτίνα η καρδιά σου
με τις σούρες να κόβουν το αίμα
σκέψεις δίστομες, ξίφη στη σκιά σου
κι η αγάπη σε γλάστρα από ψέμα
Το παράθυρο πλαίσιο της μοίρας
με καθάρια τα στίγματα επάνω
φωτεινός της στιγμής αναπτήρας
με τις σπίθες του χρόνου που χάνω
Στο περβάζι το μάρμαρο γκρίζο
λογική σε ρουλέτα που κλέβει
το δοξάρι με πόνο λυγίζω
για ένα βέλος που θέλει ν' ανέβει
Στον ορίζοντα βλέπε, στον ήλιο
από εκεί πάντα θα 'ρχονται όλα
ξωτικά του Κενταύρου απ΄το Πήλιο
και στυγνά της ψυχής πολυβόλα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
