| |
Στρατεύθηκα στις ομίχλης τις ακρότητες...
φώλιασα την σκέψη ανάμεσα στα πόδια...
κλείδωσα δυο λευκά περιστέρια...
σφικτά στις χούφτες των χεριών μου...
άνοιξαν οι φλέβες σαν ρόδα...
πίδακες΄κόκκινοι στιγμάτιζαν τον άφαντο ουρανό μου...
***
Σ' ένα έρημο πηγάδι σύρθηκαν οι λέξεις...
αναχαιτίστηκαν πανικόβλητα τα γράμματα...
σύμβολα σπασμένα κι αγνώριστα...
στον πυθμένα χαραγμένες επαναστάσεις που προδόθηκαν...
***
Η σιωπή προσ-περνά χωρίς γνώσεις...
καρφωμένη στον κόλπο του ανέμου...
η έρημος εξοστρακίζει και την ποιό μικρή όαση...
και τα ίχνη αφανίζονται στην στοά μιας κόλασης...
***
Κάποιες σελίδες κίτρινες...
χαρο-παλεύουν στις ορμές του καταρράκτη...
λήστεψαν μια αρμάδα από ανάσες της ψυχής...
έστρεψαν την κάννη στον μίσχο της ζωής...
κι αυτή ανήσυχη αφουγκράζεται...
πέθανε η ζει...
σέρνεται ή καλπάζει...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
