| |
Νόμισα πως ήμουνα εντάξει
πως με είχε ξεχάσει ο καιρός
δεν φαντάστηκα πως το ξέχασμα στην λήθη
ήταν ένας πόθος μου κρυφός.
Μα ήρθανε οι αναμνήσεις να με στοιχειώσουνε
ήρθανε οι θύμησες ξανά
να μου μιλήσουν για το παρελθόν μου πάλι
να μου θυμήσουνε πως είμαι ένα άδειο λιμάνι.
Ένα λιμάνι ξεχασμένο από τον κόσμο
ένα λιμάνι άδειο και βουβό
που μαστιγώνεται η ακρογιαλιά του
από ένα κύμα μαύρο και πυκνό
μόνο η αρμύρα μένει να με βρέχει
να βρέχει τα ξεροβράχια στο λιμάνι
και ούτε οι γλάροι έρχονται από δω
γιατί γνωρίζουνε πως στο λιμάνι αυτό
δεν υπάρχουν βάρκες, μα ούτε ναυτικοί
δεν υπάρχουνε στη θάλασσα ψάρια και αχινοί
μόνο τα φύκια επιζούνε και τα βράχια
και η αρμύρα έρχεται να φέρει λυτρωτικά
τη φθορά στο αδειανό λιμάνι της ψυχής μου
και είναι γνωστό στον ωκεανό
πως ο ναυαγός στο λιμάνι αυτό
περιμένει καρτερικά το θάνατο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
